Το δέντρο βλέπει.

Η 27η Ιανουαρίου θεσμοθετήθηκε ως ημέρα που τιμάται η μνήμη των θυμάτων του Ολοκαυτώματος. Φέτος τα σχολεία αφιερώνουν την Παρασκευή 25/1 σε αυτή την επέτειο. 
Και πέρσι μιλήσαμε για το Ολοκαύτωμα και για το τι σημαίνει. Φέτος στην τάξη μας αποφασίσαμε να διηγηθούμε την ιστορία αυτή με ένα βιβλίο. Πρόκειται για το βιβλίο 'Το δέντρο βλέπει" της Ιρέν Κοέν Ζανκά με εικονογράφηση του Maurizio Quarello, σε μετάφραση της Μαρίζας ντε Κάστρο, από τις εκδόσεις Κόκκινο (2012).

Με το βιβλίο αυτό ερχόμαστε σε επαφή με την ιστορία της Άννας Φρανκ, της μικρής Εβραιοπούλας που έμεινε κρυμμένη με την οικογένειά της, δύο χρόνια για να μην συλληφθεί από τους Γερμανούς, όταν γινόταν ο διωγμός των Εβραίων και κάθε διαφορετικού ανθρώπου.

Στο βιβλίο μια καστανιά διηγείται την ιστορία της Άννας Φρανκ.

150 χρόνια δεν είναι πολλά στη ζωή μιας καστανιάς. Φαγωμένο από τα παράσιτα, το δέντρο θυμάται την πολύ σύντομη ζωή εκείνου του κοριτσιού που έζησε στην παρανομία για δυο χρόνια κρυμμένο στο σπίτι με τον αριθμό 263, στο Κανάλι του Αυτοκράτορα.

Το κορίτσι παρατηρούσε το δέντρο από τον φεγγίτη και κατέγραφε στο ημερολόγιό του τις αλλαγές που άφηναν πάνω του οι εποχές, σημάδι ότι ο χρόνος κυλούσε και ότι εκεί έξω η ζωή συνέχιζε την πορεία της...

Την έλεγαν Άννα Φρανκ, έζησε στο Άμστερνταμ, κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Τώρα, η καστανιά θα πει την ιστορία της Άννας.

το δέντρο βλέπει from magdalinikalatheri

Διαβάζουμε για την Άννα Φρανκ από την Βικιπαίδεια.

Η Άννα Φρανκ (Annelies Marie (Anne) Frank, 12 Ιουνίου 1929 στην Φρανκφούρτη - Μάρτιος 1945 στο Μπέργκεν-Μπέλζεν) ήταν Γερμανίδα Εβραιοπούλα που έγραψε ένα ημερολόγιο ενώ κρυβόταν, μαζί με τους δικούς της και τέσσερις οικογενειακούς φίλους, σε ένα σπίτι στο Άμστερνταμ κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής της Ολλανδίας.

Η οικογένειά της είχε μετακομίσει στο Άμστερνταμ όταν οι Ναζί πήραν την εξουσία στη Γερμανία, αλλά παγιδεύτηκε όταν η κατοχή επεκτάθηκε και στην Ολλανδία. Καθώς οι διώξεις των Εβραίων εντάθηκαν, η οικογένεια άρχισε τον Ιούλιο του 1943 να κρύβεται σε μυστικά δωμάτια του γραφείου του πατέρα, Όττο Φρανκ. Μετά από δύο χρόνια τούς κατέδωσαν και η οικογένεια στάλθηκε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η Γκεστάπο λεηλάτησε τη σοφίτα, όπου κρυβόταν η οικογένειά της, αφήνοντας ανάκατα στο πάτωμα περιοδικά, βιβλία, εφημερίδες κτλ. Λίγες μέρες αργότερα, μια καθαρίστρια βρήκε ανάμεσά τους το ημερολόγιο της Άννας. Χωρίς να ξέρει τι ήταν, το παρέδωσε στη Μιπ και την Έλλη, δύο κορίτσια, που η βοήθειά τους στις εβραϊκές οικογένειες δεν αποκαλύφθηκε ποτέ. Η Άννα και η αδελφή της, Μαργκότ, μεταφέρθηκαν, δύο μήνες πριν το θάνατο της μητέρας τους, στο γερμανικό στρατόπεδο Μπέργκεν – Μπέλζεν. Εκεί η Άννα έδειξε το ίδιο κουράγιο και καρτερικότητα που την είχαν κάνει γνωστή στο Άουσβιτς. Τον Φεβρουάριο του 1945 και τα δυο κορίτσια αρρώστησαν από τύφο. Μια μέρα, η Μαργκότ, προσπαθώντας να σηκωθεί από το κρεβάτι της, που βρισκόταν ακριβώς πάνω από το κρεβάτι της Άννας, έχασε την ισορροπία της και έπεσε κάτω. Στην κατάσταση που βρισκόταν, ο οργανισμός της δεν άντεξε το σοκ. Ο θάνατος της αδελφής της προκάλεσε στην Άννα αυτό που όλα τα προηγούμενα βάσανά της δεν μπόρεσαν να προκαλέσουν: έσπασε το ηθικό της. Λίγες μέρες αργότερα, στις αρχές Μαρτίου, πέθανε. Ο πατέρας της, Όττο, ο μόνος που επέζησε από τους οκτώ της σοφίτας, γύρισε μετά το τέλος του πολέμου στο Άμστερνταμ, όπου ανακάλυψε ότι το ημερολόγιό της είχε διασωθεί. Πεπεισμένος ότι αποτελούσε μοναδική μαρτυρία, προχώρησε στην έκδοσή του. Το ημερολόγιο εκδόθηκε στην ολλανδική γλώσσα, με τον τίτλο Het Achterhuis (Το πίσω σπίτι).

Το ημερολόγιο, που είχε δοθεί στην Άννα ως δώρο για τα 13α γενέθλιά της, περιγράφει τα γεγονότα της ζωής της από τις 12 Ιουνίου1942 μέχρι την τελευταία μέρα που έγραψε σ' αυτό, την 1η Αυγούστου 1944. Γραμμένο στα ολλανδικά, μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες κι έγινε ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα βιβλία του κόσμου. Διασκευάστηκε για την τηλεόραση, τον κινηματογράφο, το θέατρο, ακόμα και για την όπερα. Το βιβλίο δίνει μια λεπτομερή περιγραφή της καθημερινής ζωής κατά τη διάρκεια της Ναζιστικής Κατοχής· μέσω των γραπτών της, η Άννα Φρανκ έγινε ένα από τα πιο γνωστά θύματα του Ολοκαυτώματος.

Επισκεπτόμαστε εικονικά το μουσείο της Άννας Φρανκ στο Άμστερνταμ. Πατώντας στην επόμενη εικόνα μεταφερόμαστε στο κρησφύγετο και βλέπουμε τον τρόπο εισόδου στον κρυφό χώρο.

Και τέλος να μία εικόνα που εμπνεύστηκε η Ελένη Ι. από την ιστορία που άκουσε πριν δυο χρόνια, όταν ήταν μαθήτρια της Δ΄τάξης.