Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2019

Τα κίτρινα καπέλα.


Με αφορμή την ημέρα μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος, διαβάζουμε ένα ακόμη εξαιρετικό βιβλίο για το θέμα αυτό. Πρόκειται για "Τα κίτρινα καπέλα" της Κέλλυς Ματαθία Κόβο από τις εκδόσεις Πατάκη (Αθήνα, 2017). Στο βιβλίο αυτό η συγγραφέας αφηγείται την ιστορία μιας εβραϊκής οικογένειας που σώθηκε στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Είναι η ιστορία της οικογένειας της συγγραφέως όπως καταγράφηκε στη μνήμη της από την παιδική της ηλικία. 

"Όταν ήμουνα μικρή, μιλούσαμε συχνά για τις περιπέτειες, τις αγωνίες και την υπεράνθρωπη προσπάθεια που έκαναν για να σωθούν από το θεριό του πολέμου η μητέρα μου και η οικογένειά της. Πώς ξέφυγαν, πού κρύφτηκαν, ποιοι ήταν εκείνοι οι απλοί, δίκαιοι άνθρωποι που είχαν το θάρρος να αντισταθούν και να βάλουν σε κίνδυνο τη ζωή τους για να σώσουν ανθρώπους", γράφει η Κέλλυ Ματαθία-Κόβο που εικονογραφεί παιδικά βιβλία και τώρα ήρθε η ώρα να γράψει και να ζωγραφίσει μια δική της ιστορία, που είναι η ιστορία της οικογένειάς της.  "Μάλλον κάπου μέσα μου πάντα ήξερα ότι έπρεπε να κάνω κάτι μ’ αυτήν την ιστορία. Έτσι, μια μέρα, και ενώ είχα ξεκινήσει να γράφω κάτι εντελώς διαφορετικό, τα δάχτυλά μου άρχισαν να πληκτρολογούν αυτά που είναι εδώ γραμμένα. Η μόνη εξήγηση που μπόρεσα από τότε να δώσω στον εαυτό μου είναι ότι τα χέρια μου τα καθοδήγησε η καρδιά μου. Και η καρδιά πάντα ξέρει", προσθέτει.


Μια ιστορία που μιλάει για φόβo και θάρρος, για φιλία που δε γνωρίζει όρια, για ευγνωμοσύνη και μνήμη. Μιλάει για αυτούς που, όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με το θεριό, ακούν την εσωτερική τους φωνή, την καρδιά τους, και βρίσκουν τη δύναμη να αποφασίσουν για την τύχη τους. Μιλάει όμως και για εκείνους που βάζουν σε κίνδυνο τον εαυτό τους, υπερασπίζοντας το δικαίωμα στη ζωή.
Διαβάζουμε με λίγα λόγια την ιστορία (από την Elniplex):

Θυμάμαι, πριν πολλά χρόνια, σ’ ένα μεγάλο καταπράσινο βοσκοτόπι, ζούσαν χαρούμενα κι αρμονικά πρόβατα, κατσίκες, κουνέλια και λαγοί, κότες, κόκορες και ποντικοί.

Εκεί ζούσε και η οικογένεια Μπε, ο κύριος και η κυρία Μπε και τα επτά μικρά τους προβατάκια. Μια μέρα ο κύριος Μπε πληροφορήθηκε πως άγρια θηρία από τα μακρινά, χιονισμένα βουνά ήθελαν να αιχμαλωτίσουν τα πρόβατα. Ο λόγος ήταν άγνωστος. Στο βοσκοτόπι άρχισε να πλανάται μια παράξενη απειλή. Ο κύριος Μπε μάταια αναζητούσε λύσεις για τη σωτηρία της οικογένειάς του.

Ένα βράδυ τα θεριά κατέβηκαν από τα βουνά και παγίδευσαν τα πρόβατα αφού πρώτα τα υποχρέωσαν να φορέσουν όλα κίτρινα καπέλα. Τα πρόβατα ζούσαν πια φυλακισμένα. Δεν μπορούσαν να πάνε στις δουλειές τους, ούτε στο σχολείο, ούτε να βοσκήσουν ή να παίξουν ελεύθερα.

Ο κύριος και η κυρία Μπε αποφάσισαν να δραπετεύσουν. Ο κύριος Μπε κατέστρωσε τολμηρό σχέδιο με τους πιο έμπιστους φίλους του: Τον Κόκορα τον Πρωινό και τον Ποντικό τον Τρομερό. Έστειλε τηλεγράφημα και στον επιστήθιο φίλο του τον Λαγό ο οποίος ήταν πρόεδρος σε ένα νησιωτικό χωριό.

Κι ο Λαγός κατάλαβε ότι ο φίλος του τον είχε ανάγκη κι αψηφώντας τους κινδύνους, έκανε ταξίδι μακρινό για να τον συναντήσει και να τον βοηθήσει. Εν τω μεταξύ, ο Ποντικός οδηγούσε την οικογένεια Μπε μέσα από μονοπάτια άγνωστα που μόνο εκείνος γνώριζε, μακριά από το παγιδευμένο βοσκοτόπι. Ο Λαγός ανέλαβε να κρύψει την οικογένεια Μπε σε ένα μικρό καλύβι στο βουνό του νησιού του. Όλοι οι κάτοικοι του νησιού βοήθησαν τα ταλαιπωρημένα πρόβατα προσφέροντας φαγητό και ρούχα.

Και μια μέρα ο φόβος έφυγε. Η οικογένεια Μπε επέστρεψε ελεύθερη στο σπίτι της. Όμως ο τόπος τους δεν ήταν πια ο ίδιος. Αρκετοί από τους φίλους τους δεν κατάφεραν να σωθούν. Τα αισθήματα ήταν ανάμεικτα για αρκετά χρόνια. Υπήρχε λύπη για την απώλεια αλλά και ευγνωμοσύνη για τους φίλους και σωτήρες.

Τα χρόνια πέρασαν και η ζωή ξαναβρήκε τους γνώριμους ρυθμούς της. Όσο για τα άγρια θηρία… υπάρχουν ακόμα πάνω στα βουνά. Αυτούς όμως που χάθηκαν δεν τους ξέχασαν ποτέ.

Πατώντας στην επόμενη εικόνα μεταφερόμαστε στις πρώτες 9 σελίδες του βιβλίου: 


Στη συνέχεια πατώντας στην επόμενη εικόνα βρίσκουμε πιθανές διαδρομές ανάγνωσης του βιβλίου από την Μαρίζα Ντεκάστρο, παιδαγωγό, συγγραφέα και κριτικό βιβλίων για παιδιά.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου