Τετάρτη 28 Ιουνίου 2017

Ασφάλεια στο Διαδίκτυο για γονείς. Νέο ενημερωτικό φυλλάδιο.

Σε κάθε πτυχή της ανάπτυξης των παιδιών, από τη μάθηση μέχρι το να διασχίσουν το δρόμο, να οδηγήσουν ένα ποδήλατο ή να κολυμπήσουν, οι γονείς διδάσκουν, καθοδηγούν και στηρίζουν τα παιδιά τους. Το ίδιο πρέπει να ισχύει και για τη διαδικτυακή ζωή τους. 
Το διαδίκτυο καταλαμβάνει όλο και μεγαλύτερο μέρος της ζωής των παιδιών μας. Είναι σημαντικό λοιπόν να ασχολούμαστε με τις διαδικτυακές τους δραστηριότητες. Αυτό σημαίνει όχι μόνο να μιλάμε στα παιδιά μας για το τι κάνουν στο διαδίκτυο, αλλά και να τα ακούμε. Είναι σημαντικό να μιλάμε ανοιχτά και τακτικά σχετικά με τις ανησυχίες μας και να συμφωνούμε σε όρια όσον αφορά στη χρήση του διαδικτύου. Παρόλο που το διαδίκτυο παρουσιάζει αναμφίβολα πολλές ευκαιρίες για τα παιδιά, είναι εξίσου σαφές ότι υπάρχουν έγκυρες ανησυχίες για το γεγονός ότι τα παιδιά ξοδεύουν πολύ χρόνο στο διαδίκτυο, έχουν πρόσβαση σε ακατάλληλο περιεχόμενο και επικοινωνούν με άγνωστα άτομα που πολλές φορές μπορεί να έχουν πρόθεση να τα βλάψουν ή να τα εκμεταλλευτούν. Η καλύτερη στρατηγική ασφάλειας στο διαδίκτυο, ανεξάρτητα από την ηλικία, είναι να μιλάτε με το παιδί σας και να συμμετέχετε στις διαδικτυακές του δραστηριότητες, ώστε να μαθαίνετε τι κάνει και με ποιους επικοινωνεί. 
Αυτό το φυλλάδιο θα σας δώσει τις γνώσεις εκείνες που χρειάζονται για να βοηθήσετε τα παιδιά σας να έχουν μια θετική εμπειρία όταν είναι συνδεδεμένα. Θα σας δώσει πληροφορίες και συμβουλές έτσι ώστε να είστε σε θέση να μιλάτε με εμπιστοσύνη στα παιδιά σας σχετικά με τα οφέλη και τους κινδύνους που πρέπει να γνωρίζουν. Μπορείτε να το κατεβάσετε πατώντας στην εικόνα:


Πέμπτη 22 Ιουνίου 2017

Η ορχήστρα El Sistema από τη Βενεζουέλα.

Πριν λίγο καιρό ο Νικολάκης (Κ) της τάξης μας, μας παρουσίασε στα πλαίσια της Φιλαναγνωσίας το βιβλίο "Το παλιόπαιδο" . Έτσι γνωρίσαμε την ορχήστρα Μπολιβάρ της Βενεζουέλας με μέλη της κατατρεγμένα παιδιά που ζουν σ' αυτή τη χώρα και τα οποία μέσα από τη μουσική βρήκαν ένα δρόμο στη ζωή τους  και στήριγμα στα όνειρά τους. Το σύστημα  (El Sιstema) είναι πια ένας οργανισμός με πολλές παιδικές ορχήστρες (η ορχήστρα Μπολιβάρ αποτελείται από παιδιά-μουσικούς που ξεχώρισαν) στη Βενεζουέλα, αλλά και άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής. 


Από τη Μηχανή του χρόνου μαθαίνουμε για το El Sistema:

Στη Βενεζουέλα, 370 χιλιάδες παιδιά έμαθαν μουσική και έφτιαξαν ορχήστρες, επειδή κάποιος σκέφτηκε ότι, όσο φτωχός κι αν είναι ένας άνθρωπος, αν μπορέσει να αποκτήσει πρόσβαση στη μουσική, η ζωή του θα αλλάξει! Ο οικονομολόγος και μουσικός, Χοσέ Αμπρέου, μάζεψε παιδάκια από όλες τις φτωχές γειτονιές της χώρας του κι άρχισε να τα διδάσκει μουσική, πιστεύοντας ότι θα τα κρατήσει μακριά από το έγκλημα, τα ναρκωτικά και τη μιζέρια της φτώχειας. Το σχέδιο El Sistema εξαπλώθηκε ραγδαία και σήμερα υπάρχουν 100 ορχήστρες σε όλη τη χώρα, εκ των οποίων οι 90 είναι συμφωνικές. Τα παιδιά με το μεγαλύτερο ταλέντο προωθούνται στην Ορχήστρα «Σιμόν Μπολιβάρ», την οποία διευθύνει σήμερα ο 28χρονος μαέστρος Γουστάβο Ντουνταμέλ, που μπήκε παιδί στο El Sistema και είναι πλέον, ο νέος μαέστρος της Φιλαρμονικής του Λος Άντζελες. Παιδιά που φοβόντουσαν να κυκλοφορήσουν στις επικίνδυνες γειτονιές του Καράκας, βρήκαν στα παραρτήματα El Sistema ένα καταφύγιο, όπου κάποιος τους χάρισε ένα μουσικό όργανο και τους άνοιξε την πόρτα σε έναν καινούργιο κόσμο.


Η πρώτη νότα.
Tο 1975, ο Ζοζέ Αντόνιο Αμπρέου θέλησε να δημιουργήσει μια ορχήστρα, στην οποία οι μουσικοί θα μελετούσαν όλοι μαζί και όχι ο καθένας μόνος του. Επιπλέον, η εγκληματικότητα και η χρήση ναρκωτικών καιροφυλακτούσαν σε κάθε δρόμο. Ο Αμπρέου βρήκε δασκάλους και παιδιά με ταλέντο και έδωσε την πρώτη συναυλία της Εθνικής Συμφωνικής Ορχήστρας Νέων της Βενεζουέλας, στις 30 Απριλίου του 1975. Σύντομα, νέοι που προέρχονταν από φτωχογειτονιές, ήθελαν να μελετήσουν Τσαϊκόφσκι, Μότσαρτ ή Μπερλιόζ και να παρακολουθήσουν τις συναυλίες της ορχήστρας. Το κεντρικό σύνθημα ήταν «Να παίζεις και να αγωνίζεσαι». Σήμερα, το El Sistema είναι ανεπτυγμένο σε nucleos (πυρήνες) και επιβλέπει 150 ορχήστρες νέων και 70 ορχήστρες παιδιών, σε όλες τις πόλεις της χώρας.

Το σύστημα.

Τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας, αρχίζουν να δουλεύουν πάνω στην εκφραστικότητα του σώματος και τον ρυθμό. Στην ηλικία των πέντε ετών, παίρνουν τα πρώτα τους όργανα, συνήθως ξύλινα φλάουτα και κρουστά και μπαίνουν σε χορωδία, για να μάθουν την ομαδική δουλειά. Όταν γίνουν επτά ετών, παίρνουν το πρώτο έγχορδο ή πνευστό όργανο και εκπαιδεύονται σε αυτό και στο τραγούδι. Αν ένα παιδί λείψει δύο συνεχείς φορές από το μάθημα, πηγαίνουν στο σπίτι του, για να δουν τι συμβαίνει. Οι ορχήστρες παίζουν τα έργα των μεγάλων κλασικών συνθετών, αλλά και των συνθετών της Λατινικής Αμερικής, οι μουσικές των οποίων είναι περισσότερο οικείες στα παιδιά. Μόλις το παιδί μπαίνει στο πρόγραμμα, παίρνει υποτροφία κι έτσι… δεν χρειάζεται να δουλέψει.

Η παγκόσμια αναγνώριση.

Το πείραμα μιμήθηκαν η Αργεντινή, η Αυστραλία, η Βολιβία, η Βραζιλία, ο Καναδάς, η Κόστα Ρίκα, η Κούβα, το Εκουαδόρ, το Περού, η Σκωτία και πρόσφατα οι περισσότερες πολιτείες της Βόρειας Αμερικής.

Να και ένα εξαιρετικό βίντεο που μας παρουσιάζει μέσα  από την ιστορία μιας οικογένειας κυνηγημένης, ένα τραγούδι από την ορχήστρα El Sistema.


Κυριακή 18 Ιουνίου 2017

Καλό καλοκαίρι!!!


Παιδιά, καλό καλοκαίρι, καλή ξεκούραση με πολλά παιχνίδια και πολλά μπάνια στη θάλασσα!!!

Χάρηκα που σας είχα "παιδιά" μου τα δύο αυτά χρόνια.  Είστε καταπληκτικά παιδιά και πολύ καλοί μαθητές και πολύ καλές μαθήτριες. Και όπως είπαμε, όποτε έχετε χρόνο από το παιχνίδι, να διαβάστε πολλά βιβλία, να ανοίξει το μυαλουδάκι σας σε καινούριους κόσμους!
Δείτε αυτό το όμορφο ταινιάκι που "κρύβει" τη χαρά όλων για το τέλος της σχολικής χρονιάς...

Παιχνίδια συνεργασίας - τέλος.

Κλείνοντας τη φετινή σχολική χρονιά οργανώσαμε ένα ακόμα παιχνίδι συνεργασίας. Χωριστήκαμε σε δύο ομάδες και καθίσαμε οκλαδόν στο πάτωμα. Η κάθε ομάδα κάθισε ο ένας πίσω από τον άλλο έτσι που να βλέπει ο καθένας μόνο  την πλάτη του μπροστινού του. Οι δύο τελευταίοι είδαν ο καθένας ξεχωριστά από μία ζωγραφιά που τους έδειξε η κυρία. 

Στην συνέχεια έπρεπε να ζωγραφίσουν με το δάχτυλο όσο πιο καλά μπορούσαν αυτό που είδαν στην πλάτη του μπροστινού τους.
 
Έτσι το σχέδιο μεταφερόταν από πλάτη σε πλάτη σε κάθε ομάδα μέχρι τον πρώτο της σειράς. Αυτός είχε μπροστά του χαρτί και μαρκαδόρο ώστε να αποτυπώσει το σχέδιο που ένιωσε στην πλάτη του. Οι δύο πρώτοι μας έδειξαν τα σχέδιά τους. Πόσο έμοιαζαν με τα αρχικά σχέδια που τους έδειξε η κυρία; Ποια ομάδα συνεργάστηκε καλύτερα; Ακολούθησε συζήτηση.





Η αποχαιρετιστήρια γιορτή της ΣΤ τάξης.

Με μια θαυμάσια θεατρική παράσταση μας αποχαιρέτησε η ΣΤ τάξη του Σχολείου μας. Τα παιδιά με τις δασκάλες τους κ. Ζησίου και κ. Καβαρατζή και τη μουσική κ. Σάρλη ετοίμασαν με πολύ κόπο και μας παρουσίασαν με εντυπωσιακό τρόπο τον "Μικρό Πρίγκηπα" του Γάλλου συγγραφέα Αντουάν ντε Σεν Εξιπερί. Θερμά συγχαρητήρια και πολλά μπράβο από όλους και όλες μας.





Η νότια πλευρά της Χαλκίδας - Δ. Αρβανίτης.

Στα πλαίσια της 16ης και τελευταίας ενότητας του βιβλίου της Γλώσσας που είχε τίτλο "Ταξίδια στην Ελλάδα" ασχοληθήκαμε διαθεματικά με την τοπική ιστορία της πόλης και με κείμενα με τη νεώτερη ιστορία της.

Ένα κείμενο του Χαλκιδέου συγγραφέα και γραφίστα Δ. Αρβανίτη μας θυμίζει παλιές γειτονιές της πόλης και μας εξασκεί στο επίθετο πολύς - πολλή - πολύ και στο επίρρημα πολύ, που είναι γραμματικό φαινόμενο της ενότητας. Είναι διασκευασμένο απόσπασμα από το βιβλίο αναμνήσεων με τίτλο «Στη ροή των νερών και των καιρών» των Δημ. Αρβανίτη και Δημ. Παπαχρίστου (Αθήνα: Gramma, 2012).


ΔΗΜ. ΑΡΒΑΝΙΤΗ 

«Ο Νότος» 



            Για να φτάσει κανείς στη Χαλκίδα από στεριά είχε δύο επιλογές. Το τρένο, που ερχόταν από Αθήνα, τερμάτιζε στη βοιωτική ακτή κοντά στην παλιά γέφυρα με τους πολλούς ευκαλύπτους κατά μήκος των τελευταίων μέτρων από το μηχανοστάσιο μέχρι το τέρμα, και με το ΚΤΕΛ, αφού για ώρες πολλές περιπλανιόταν στα χωριά της Θήβας, για να καταλήξει να κατέβει τις εξαντλητικές στροφές της Ριτσώνας, να πιάσει το ίσωμα έξω από τη Δροσιά, που τότε ονομαζόταν Χάλια, να φτάσει στη γέφυρα, να την περάσει και τελικά να σταματήσει η ταλαιπωρία του στο πολύ παλιό πρακτορείο.
            ………………………………………………………………………….
            Τα τελευταία χρόνια το πρακτορείο μετακόμισε σε ένα καινούριο πολύ μεγάλο κτιριακό συγκρότημα έξω από την πόλη, για να βρίσκεται στο κέντρο της αρτηρίας από και προς την Αθήνα μέσω της  νέας κρεμαστής γέφυρας και προς τα δύο άκρα της Εύβοιας. Δε θα σχολιάσω την αρχιτεκτονική του μορφή. Έτσι κι αλλιώς τη σύγχρονη Ελλάδα τη χτίσανε εργολάβοι και όχι εμπνευσμένοι αρχιτέκτονες. Το παράξενο για την παρουσία του είναι ότι εκεί ακριβώς απλώνεται η ιστορική αρχαία Χαλκίδα. Από τη μια το, μεταγενέστερο βέβαια, Ρωμαϊκό Υδραγωγείο, οι Καμάρες, από την  άλλη τα εξαιρετικά δείγματα της νεότερης βιομηχανικής Ελλάδας, παλιά εργοστάσια σαπωνοποιίας και ποτοποιίας που σαπίζουν και ερημώνουν πάνω από εξήντα χρόνια, ίσως και περισσότερα, περιμένοντας να αποδοθούν στους πολίτες ως Πνευματικά Κέντρα. Είναι ο τόπος που μάλλον υπήρχε στην αρχαιότητα το παλάτι της Αρέθουσας και σίγουρα οι πηγές της.
            Στις πηγές αυτές, μετά το τέλος του χειμώνα η Χαλκίδα έπλενε τις κουρελούδες και τα χράμια της βουτώντας τα στα τρεχούμενα νερά που ανάβλυζαν γάργαρα  και άφθονα πολύ και χτυπώντας τα πολλές φορές με κόπανους φτιαγμένους από πολύ σκληρό και βαρύ ξύλο. Η μάνα μου είχε τον καλύτερο, φτιαγμένο από τον μάστορα άντρα της. Σ’ αυτόν τον ιστορικό τόπο, από την εκβολή των νερών στη θάλασσα στο Αλωνάκι και που αν απλώσεις το χέρι σου απέναντι πιάνεις της Αυλίδα, υπήρχαν βυρσοδεψεία που μόλυναν πολύ για χρόνια τα νερά του Ευβοϊκού.
            Αυτός ο Νότος της πόλης, που προσπερνώντας τον έφτανες στο εκκλησάκι του Άγιου Στέφανου και στο λιμάνι που έπιαναν πολλά καΐκια μεταφέροντας εμπορεύματα από και προς τη νότια Εύβοια, ήταν η άλλη πύλη της πόλης δίπλα στην όμορφη προσφυγική Νέα Λάμψακο. Αν οι ταξιδιώτες έρχονταν από τη νότια πλευρά, είτε από την Κύμη, το Αλιβέρι και την Κάρυστο είτε από την Αττικοβοιωτία μέσω Ερέτριας, έμπαιναν στην πόλη από αυτή την είσοδο, που αν γνώριζες,  μπορούσες να δεις μια «άλλη» πόλη, δίχως τις εκπλήξεις των παλιρροιακών φαινομένων και τη γραφικότητα της παραλίας και του κάστρου στην κορυφή του Καράμπαμπα. Αυτή η νότια είσοδος σε οδηγούσε στην καρδιά της   πόλης μέσα από τον πολιτισμό των προσφυγικών γειτονιών του Αη Γιάννη και την περιοχή με τα Κανατάδικα, ταυτότητα της αγγειοπλαστικής ιστορίας του τόπου.
            ………………………………………………………………………………….
                                                                                                                                                                                                         (Διασκευή)
  Α. Ερωτήσεις κατανόησης :

  1. Πώς μπορούσε παλιά να έρθει κανείς στη Χαλκίδα; Με ποιους δύο τρόπους;……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
  2. Εκεί που είναι σήμερα το ΚΤΕΛ, ο σταθμός των λεωφορείων, τι βρισκόταν τα παλιά χρόνια; Τι από αυτά υπάρχει ακόμα και σήμερα;……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
  3. Τι έκαναν οι παλιοί Χαλκιδέοι και οι Χαλκιδέες στις πηγές της Αρέθουσας; Ποιες εργασίες γίνονταν εκεί;……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
  4. Ποιες γειτονιές της Χαλκίδας βρήκες μέσα στο κείμενο; Γράψ’ τες εδώ.……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

Β. Ασκήσεις στο πολύ – πολύς.

Στις  λέξεις βρες και σημείωσε τι είναι το πολύ επίθετο ή επίρρημα.
πολλούς ευκαλύπτους                             ……………………………….
ώρες πολλές                                              ………………………….......
πολύ παλιό πρακτορείο                          …………………………………
πολύ μεγάλο κτιριακό συγκρότημα    …………………………………
άφθονα πολύ                                            ……………………………......
πολύ σκληρό                                             …………………………….....
πολλά καΐκια                                             ………………………..........
μόλυναν πολύ                                            ………………………….......

Δουλεύουμε στον χάρτη της πόλης αναζητώντας τις γειτονιές της και τις ανακαλύπτουμε στο κρυπτόλεξο που ακολουθεί:


Η Χαλκίδα που χάθηκε...- Δ. Μυταράς.

Στα πλαίσια της 16ης και τελευταίας ενότητας του βιβλίου της Γλώσσας που είχε τίτλο "Ταξίδια στην Ελλάδα" ασχοληθήκαμε διαθεματικά με την τοπική ιστορία της πόλης και με κείμενα με τη νεώτερη ιστορία της. 

Να και μια μικρή περιήγηση στην παλιά Χαλκίδα που χάθηκε...


Ένα κείμενο του Δ. Μυταρά, του διάσημου Χαλκιδέου ζωγράφου, που χάθηκε φέτος,  μας γνωρίζει την Χαλκίδα των παιδικών του χρόνων (στα χρόνια του Β' παγκοσμίου πολέμου) και μαζί μας θυμίζει τα επίθετα, που είναι γραμματικό φαινόμενο της ενότητας.  Είναι διασκευασμένο απόσπασμα από το βιβλίο του: «Μη μιλάς πολύ για τέχνη» (Αθήνα: Καστανιώτης, 1989).



            Οι τόποι έχουν πολλά πρόσωπα όσα και οι άνθρωποι που τους γνωρίζουν. Για μένα που έλειψα πολλά χρόνια, η Χαλκίδα είναι εκείνη η πόλη που τριγυρνούσα ξυπόλητος και πιο ανέμελος τα καλοκαίρια, γνωρίζοντας όλες τις πέτρες της γειτονιάς μου. Γνώριζα ένα-ένα τα πιο μικρά πεύκα και τους μεγαλύτερους ευκαλύπτους του Καράμπαμπα και πίστευα ότι όλες οι πόλεις του κόσμου μοιάζουν, με τις χειροκίνητες γέφυρές τους να ανοιγοκλείνουν καθημερινά και την αφρισμένη θάλασσα να τρέχει πάνω- κάτω, ατελείωτα, με τις δεκάδες μικρές βάρκες ν’ ανεβοκατεβαίνουν επιδέξια στα ορμητικά νερά, ψαρεύοντας γοφάρια, συναγρίδες κι άλλα περαστικά ψάρια. Όλες οι πόλεις του κόσμου έχουν μια σειρά περιποιημένα καφενεδάκια στην παραλία, με τεράστια δέντρα και την άσφαλτο μόνιμα κατεστραμμένη με χαραγματιές σαν ρυτίδες που καθημερινά βαθαίνουν.

            Ατέλειωτα μικρά λιμανάκια το καθένα με χαρακτήρα και φυσιογνωμία, με γνώριμη αμμουδιά και πιο γνώριμο βυθό, από τη γέφυρα μέχρι το φάρο στην άκρη της πόλης κι από τη γέφυρα πάλι μέχρι τον Άγιο Μηνά.

       Καθημερινά πλήθος από καΐκια, στο πλάι της προκυμαίας, αδειάζουν ψάρια στις κασέλες και οι θόρυβοι φτάνουν μέχρι το Κρηπίδωμα, εκεί που στέκει το κόκκινο σπίτι του Μάλλιου.

        Από κάτω, στα βράχια, αναγνωρίζω τον εαυτό μου, βουτηγμένο ως τα γόνατα στα νερά, με δεκάδες άλλους πιτσιρίκους να ψαρεύουμε με τα χέρια τις γαρίδες, που στέκουν ακίνητες ώσπου να χαθούν απ’ τα μάτια μας με ταχύτητα αστραπής.

       Στα ανατολικά της πόλης τρεις λόφοι γυμνοί, γεμάτοι σπερδούκλια και μικρούς βράχους απόλυτα δικούς μας να τους φυλάει ο Μπαταργιάς, καλά κλεισμένος στον τάφο του στην κορυφή του «Μύλου».
          Αριστερότερα ο Άγιος Στέφανος και η μυθική Αρέθουσα με γόνιμα νερά κι από πάνω τρομερό και πανάρχαιο βουνό, τελείως γυμνό και βραχώδες, με σπασμένες κολόνες και σκαλιστούς προϊστορικούς τάφους.
            ………………………………………………………………………………………
            Μετά τόσα χρόνια η Χαλκίδα είναι μια σύγχρονη πόλη. Τεράστια πολυτελή ξενοδοχεία στέκουν κατά μήκος της παραλίας όπου σταθμεύουν πλήθος αυτοκίνητα και ιδιωτικά σκάφη. Οι πολυκατοικίες δίνουν τον τόνο της ευημερίας και της προόδου και η γέφυρα, συρταρωτή πλέον, ανοιγοκλείνει ταχύτατα με ηλεκτρισμό, για να εξυπηρετηθούν τα αυτοκίνητα που κάνουν ουρά μέχρι τη Ριτσώνα.
            Θα βρείτε πολύ ωραίο ψάρι να φάτε στις παραλίες. Κι αν δεν μπορείτε να κάνετε το μπάνιο σας στο νότιο Ευβοϊκό, το θέαμα δεν πρέπει να το χάσετε όταν ο ήλιος δύει με απατηλή μεγαλοπρέπεια.
            Η Χαλκίδα που θυμάμαι δεν έμοιαζε με τίποτα.
            Τώρα μοιάζει σαν όλες τις πόλεις του κόσμου.     
(Διασκευή)

  •  Πώς νόμιζε ο Δ. Μυταράς πως ήταν όλες οι πόλεις του κόσμου, όταν ήταν παιδί;

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
  • Ποιες διαφορές παρατηρούμε στην παραλία της πόλης μας της Χαλκίδας του σήμερα, με την πόλη που περιγράφει ο Δ. Μυταράς από τότε που ήταν παιδί (στα χρόνια γύρω στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο) ;

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

  •  Ας προσέξουμε τις φράσεις του κειμένου και ας βρούμε τα επίθετα που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας για να κάνει πιο όμορφες τις περιγραφές του. Ας τα υπογραμμίσουμε.    
  • Στο παρακάτω απόσπασμα από το κείμενο ας βρούμε και ας κυκλώσουμε τις μετοχές και ας υπογραμμίσουμε τα επίθετα γράφοντάς τα στη συνέχεια στην κατάλληλη στήλη :
      

    Από κάτω, στα βράχια, αναγνωρίζω τον εαυτό μου, βουτηγμένο ως τα γόνατα στα νερά, με δεκάδες άλλους πιτσιρίκους να ψαρεύουμε με τα χέρια τις γαρίδες, που στέκουν ακίνητες ώσπου να χαθούν απ’ τα μάτια μας με ταχύτητα αστραπής.
     Στα ανατολικά της πόλης τρεις λόφοι γυμνοί, γεμάτοι σπερδούκλια και μικρούς βράχους απόλυτα δικούς μας να τους φυλάει ο Μπαταργιάς, καλά κλεισμένος στον τάφο του στην κορυφή του «Μύλου».
       Αριστερότερα ο Άγιος Στέφανος και η μυθική Αρέθουσα με γόνιμα νερά κι από πάνω τρομερό και πανάρχαιο βουνό, τελείως γυμνό και βραχώδες, με σπασμένες κολόνες και σκαλιστούς προϊστορικούς τάφους.


Επίθετα                                                                                Μετοχές

Τοπική Ιστορία. Η Χαλκίδα.


Συνδυαστικά και διαθεματικά με την 16η ενότητα του Γλωσσικού μαθήματος, ερευνούμε την ιστορία της αρχαίας Χαλκίδας.  Το κάθε παιδί ερευνά και ετοιμάζει παρουσιάσεις για την αρχαία Χαλκίδα σε διάφορες προϊστορικές και ιστορικές περιόδους, φτάνοντας μέχρι λίγο πριν τα βυζαντινά χρόνια. Πολύτιμη βοήθεια το βιβλίο του Πέτρου Χριστούλια : "Σκίτσα και σελίδες από την Ιστορία της Χαλκίδας", (εκδόσεις Διάμετρος, Χαλκίδα, 1996), που η κυρία μας το χάρισε σε κάθε παιδί χωριστά, ως πολύτιμο εφόδιο για να γνωρίσουμε την ιστορία της πόλης μας.



Ευτυχισμένη ημέρα του πατέρα!


Πέμπτη 15 Ιουνίου 2017

"Ο Φωκίων είναι παλικάρι" από την Έφη.

Τελευταία παρουσίαση βιβλίου για τη σχολική χρονιά 2016 - 2017, από την Έφη, η οποία φέτος παρουσίασε τρία διαφορετικά βιβλία και εγκαινίασε πρώτη τις ηλεκτρονικές παρουσιάσεις. Είναι η ίδια που φέτος αναδείχθηκε πρώτη φιλαναγνώστρια της τάξης μας, με δεύτερη την Άννα και τρίτη τη Χριστίνα. Μπράβο σε όλες και σε όλα τα παιδιά της τάξης μας που διάβασαν βιβλία από τη βιβλιοθήκη και μας τα παρουσίασαν με κέφι. Συγχαρητήρια Έφη και πάντα να αναζητάς χαρά μέσα από διαβάσματα πολλά!


Τετάρτη 14 Ιουνίου 2017

Η γιορτή της ΣΤ τάξης.



και μια μικρή πρόγευση από την πρωινή παράσταση:


Παιχνίδια στην αυλή.

Τελειώνει η σχολική χρονιά και όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος οι γυμναστές μας διοργάνωσαν παιχνίδια στην αυλή. Κάθε τάξη και κάθε παιδί πήρε μέρος σε πολύ έξυπνα παιχνίδια που τα είχαν όλα: τρέξιμο, εμπόδια, ισορροπίες, νερά, αερόστατα, μπάλες όλων των ειδών, πολλή μουσική και κέφι! Και βέβαια και χορό από τα κορίτσια της Ε και Στ τάξεων και στο τέλος από όλο το σχολείο!
Συγχαρητήρια κυρία Σόνια και κύριε Τάσο! Και του χρόνου!Μικρό δείγμα από το παιχνίδι της τάξης μας:





Τρίτη 13 Ιουνίου 2017

Επανάληψη στην 6η ενότητα της Μελέτης.

Μια άσκηση πολλαπλής επιλογής για να θυμηθούμε την 6η ενότητα της Μελέτης περιβάλλοντος που ήταν αφιερωμένη στην έρευνα του φυσικού κόσμου. Πατάμε στην εικόνα:


Και ένα σταυρόλεξο. Πηγή ο ιστότοπος του Β. Κίτσιου.



Δευτέρα 12 Ιουνίου 2017

Αλλαγές από στερεά σε υγρά και σε αέρια.

Πάγος, νερό, υδρατμοί: τι μένει ίδιο, τι αλλάζει;

Πώς μετατρέπονται τα στερεά σώματα σε υγρά;
Παρατήρηση του πάγου που σιγά σιγά λιώνει και μέτρηση της θερμοκρασίας του. Πώς λιώνουν άλλα υλικά; (Τήξη των στερεών) πειραματιζόμαστε:





Το βούτυρο λιώνει πιο γρήγορα και μετά η σοκολάτα. Ακόμα πιο αργά το κερί. Την σοκολάτα, για να μην πάει χαμένη την αλείφουμε σε μπισκότα και την ... τρώμε!!! 

Για να στερεοποιηθεί κάτι ξανά, το βάζουμε στο ψυγείο. Για να δούμε τι μάθαμε, πατάμε στην εικόνα (πηγή το φωτόδεντρο):




Καταλήγουμε στις έννοιες (που τις είχαμε δει αρχικά στον κύκλο του νερού) και το σχήμα μας βοηθάει:


Κυριακή 11 Ιουνίου 2017

Φιλαναγνωσία, λίγο πριν το τέλος.

Σιγά σιγά ολοκληρώνουν όλα τα παιδιά τις παρουσιάσεις τους στα πλαίσια της Φιλαναγνωσίας. Η Ελένη μας παρουσίασε ένα βιβλίο με κέφι και μπρίο για ένα δύσκολο πρόβλημα, αυτό του παιδικού διαβήτη. Αυτό είναι ένα πρόβλημα στην υγεία κάποιων παιδιών που χρειάζεται προσοχή, αλλά το οποίο με σωστή διατροφή και φαρμακευτική αγωγή, αν χρειαστεί, αντιμετωπίζεται. Το βιβλίο λέγεται "Η Κοκό επιστρέφει στο σχολείο" και είναι από τη σειρά των βιβλίων Mickey Mouse της Disney. Μπράβο σου Ελένη, θερμά συγχαρητήρια και για την επιλογή του θέματος, αλλά και για την παρουσίαση.












Η Χαρά παρουσίασε το βιβλίο "Η αρκούδα πεινάει" της Κάρμα Γουίλσον με εικονογράφηση της  Τζέιν Τσάπμαν από τον Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2003. Πολύ ωραία και η δουλειά της Χαράς, για να καταλάβουμε την αξία της φιλίας. Μπράβο σου κι εσένα!











Ο Σταμάτης μας έδειξε το βιβλίο "Τι κι αν είμαι ασβός" της Μάιρας Παπαθανασοπούλου με εικονογράφηση της  Δέσποινας Καραπάνου από τις Εκδόσεις Πατάκη, 2001. 


Εκείνο το πρωί ο Ανέστης ο ασβός ξύπνησε με άσχημη διάθεση. Στάθηκε μπροστά στον καθρέφτη και κούνησε το κεφάλι του. "Καλημέρα Ανέστη, άλλη μία μοναχική μέρα ξημέρωσε" μουρμούρισε. Ξαφνικά του ήρθε μία φοβερή ιδέα: "Αφού κανένας δε με θέλει επειδή είμαι ασβός, θα μεταμορφωθώ σε άλλο 
ζώο". 
Τότε γνώρισε την Εύα την ασβό. "Πώς με βρήκες;" τη ρώτησε. "Η μυρωδιά σου με οδήγησε σε εσένα, μυρίζεις υπέροχα, αλλά προφανώς το ξέρεις αυτό" του απάντησε και ο Ανέστης έγινε κατακόκκινος σαν παντζάρι...
Ένα εξαιρετικό βιβλίο για την αξία που έχει ο καθένας μας και για την ανάγκη να πιστεύουμε στον εαυτό μας. Ωραία επιλογή και καλή προσπάθεια Σταμάτη!


Η Τζένη παρουσίασε το βιβλίο "Δυο ξεροκέφαλες κουτάλες" των Άγγελου Αγγέλου και  Έμης Σίνη, με εικονογράφηση της Μαργαρίτας Τζαννέτου από τις Εκδόσεις Παπαδόπουλος, 2016. 











Ένας πρίγκιπας που σταματά ξαφνικά να τρώει και να μιλάει φέρνει δυο από τους καλύτερους μάγειρες στην αυλή ενός αυταρχικού βασιλιά. Η συνεργασία, όμως, ανάμεσά τους μοιάζει αδύνατη και η θέση στο παλάτι μία και μοναδική! Μα, τι επιτέλους τραβάει η όρεξη του πρίγκιπα; Για να το ανακαλύψουν, θα ταξιδέψουν ως τη μακρινή Χώρα των Σκέψεων, όπου όλες οι σκέψεις πετάνε στον αέρα και ακούγονται δυνατά. Από αυτό το παράξενο μέρος, όμως, κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει αν δε μάθει πρώτα να... ακούει!
Ένα απολαυστικό βιβλίο µε έντονη δράση, που αποδεικνύει πως ό,τι φαντάζει ακατόρθωτο για τον έναν λύνεται µοναδικά όταν αποφασίζουν να συνεργαστούν τέσσερα χέρια και δυο µυαλά!
Πολύ ωραίο βιβλίο, θερμά συγχαρητήρια και σε σένα Τζένη! Πολύ ωραία δουλειά!

Η πεντάμορφη και το τέρας στα αγγλικά.

Ήρθε για τρίτη χρονιά στο σχολείο μας στις  7/6/2017, το English Theatre Club και παρουσίασε το θεατρικό έργο "Η Πεντάμορφη και το Τέρας"("Beauty and the Beast"). Η ιστορία της Πεντάμορφης σε θέατρο για να  βρούμε μαζί ποιο είναι το πραγματικό νόημα της ομορφιάς της ψυχής. Μια διαδραστική κωμωδία με ζωντανά τραγούδια και χορούς, που μας άρεσε και στην οποία συμμετείχαμε είτε στη σκηνή, μερικά παιδιά από μας, είτε από την πλατεία.



Πού υπάρχει αέρας;






 Το χαρτί δεν βρέχεται γιατί μες στο ποτήρι υπάρχει αέρας. 


Ελέγχουμε και βρίσκουμε τρόπους να ανακαλύψουμε τον αέρα σε μία σύριγγα. Όμως και στο χώμα υπάρχει αέρας και τον ανακαλύπτουμε.



Πώς μετράμε τη θερμοκρασία των σωμάτων;



Ένα χέρι στο ζεστό, ένα χέρι στο κρύο νερό και μετά και τα δύο στο χλιαρό. Ποια αίσθηση μένει στο κάθε χέρι;

Δοκιμάζουν όλοι και όλες...



THERMOKRASIA5.jpg
Μετράμε τη θερμοκρασία μας με το θερμόμετρο και ελέγχουμε το μεγάλο θερμόμετρο που βάζουμε στο ζεστό νερό να ελέγξουμε πώς κρυώνει.