Τη Δευτέρα 24 Απριλίου 2023 πραγματοποιήθηκε η 5η και τελευταία συνάντηση του σεμιναρίου ενδυνάμωσης των Εκπαιδευτικών που υλοποιεί το Κέντρο Πρόληψης των Εξαρτήσεων και Προαγωγής της Ψυχοκοινωνικής Υγείας Π.Ε. Ευβοίας σε συνεργασία με την πρώην Υπεύθυνη αγωγής Υγείας ΠΕ Ευβοίας, κα Καλαθέρη Μαγδαληνή. Από το Κέντρο η ψυχολόγος κα Μαρία Κίσσα και η κα Καλαθέρη συντόνισαν τη συνάντηση που είχε στόχους τη σύνδεση με προσδοκίες, επιθυμίες, όνειρα για το μέλλον, τον αναστοχασμό και την ανταλλαγή, το κλείσιμο της ομάδας.
Ξεκινήσαμε με ένα Καλωσόρισμα, προσκαλώντας τους συμμετέχοντες να μοιραστούν ένα συναίσθημα που ένιωθαν ευρισκόμενοι για τελευταία φορά στο εργαστήριο.
Διαβάσαμε στην ομάδα την ιστορία: «Το δρόμο μας τον φτιάχνουμε» (διασκευασμένο απόσπασμα από τις "Ιστορίες του γερο-Αντόνιο" του Subcomandante Marcos, Εκδόσεις Ροές, Αθήνα 2003).
Μετά την αφήγηση της ιστορίας προσκαλέσαμε τους συμμετέχοντες σε μια χαλάρωση με καθοδηγούμενο οραματισμό. («Η ζωή μου είναι δρόμος» από το βιβλίο «Ιστορίες για να ονειρεύεσαι…» των Δ. Φιλίππου- Π. Καραντάνα) έτσι ώστε να θυμηθούν το πώς ξεκίνησε η πορεία τους στην εκπαίδευση. Ζητήσαμε να ξεκινήσουν από τις πρώτες αναμνήσεις που είχαν από όταν έμαθαν ότι περάσαν στη σχολή τους, τις πρώτες μέρες στη σχολή, την πρώτη μέρα στο σχολείο σαν εκπαιδευτικοί, τους μαθητές, τους συναδέλφους, τις μετέπειτα εμπειρίες, αλλαγές, γεγονότα, πρόσωπα και καταστάσεις μέχρι σήμερα. Ζητάμε να φανταστούν ότι όλα αυτά είναι ένας δρόμος….πώς είναι αυτός ο δρόμος;……Τι σχήμα έχει;…..Από τι είναι φτιαγμένος;……Είναι ανηφορικός, κατηφορικός;……Στενός, φαρδύς;….Τι βλέπετε στα δεξιά του, στα αριστερά του;……Τι μυρίζετε;…….Τι νιώθετε;……..Τι συναντάτε στο δρόμο σας;……. Η επαναφορά στην πραγματικότητα έδωσε τη δυνατότητα να ακολουθήσει η επόμενη δραστηριότητα.
Ζητήσαμε από τους συμμετέχοντες να πάρουν μαρκαδόρους και χαρτί και, αφού βάλουν σαν τίτλο «Η πορεία μου στο σχολείο», να ζωγραφίσουν με αυτόματο τρόπο, με λεπτομέρειες, τον δρόμο όπως τον φαντάστηκαν. Ο δρόμος συμβόλιζε την επαγγελματική τους διαδρομή, από την μέρα που πέρασαν στη σχολή τους μέχρι σήμερα. Σε κάποια σημεία, μπορούσαν να σημειώσουν με σύμβολα, σχέδια, λέξεις τα σημαντικότερα γεγονότα, αρνητικές και θετικές εμπειρίες, πρόσωπα που τους επηρέασαν και τις αλλαγές που συνέβησαν στην εκπαιδευτική τους πορεία. Μπορούσαν να σημειώσουν οτιδήποτε άλλο τους εξέφραζε και τους ερχόταν στο μυαλό σε σχέση πάντα με το σχολείο.
Ένα παιχνίδι χωρισμού σε ομάδες με παροιμίες βοήθησε στις μικρές ομάδες να δείξει ο καθένας/καθεμία τον δρόμο του και στη συνέχεια τα μέλη να συζητήσουν τα ερωτήματα:
-Ποια ήταν τα σημαντικότερα γεγονότα στην επαγγελματική τους πορεία μέχρι σήμερα;
-Ποιοι ήταν οι πιο σημαντικοί άνθρωποι και γιατί;
-Ποιες εμπειρίες θέλουν να θυμούνται και ποιες όχι; Έχουν αλλάξει πράγματα στον εαυτό τους κατά τη διάρκεια των χρόνων;
Στη συνέχεια, κάθε ομάδα παρουσίαζε αυτά που συζήτησε στην ολομέλεια και επισημάνθηκαν διαφορές και ομοιότητες σε όσα ακούστηκαν.
Ακολούθως, ατομικά συμπλήρωσε ο καθένας τον δρόμο του με τις ευχές του για τη συνέχεια της πορείας του. Παρουσιάστηκαν οι δρόμοι στην ολομέλεια.
Η άσκηση ανακεφαλαίωσης "Γιατί είμαι εκπαιδευτικός" ολοκλήρωσε το βασικό μέρος της διεργασίας. Στο χαρτί που είχε τοποθετηθεί στον πίνακα με αυτόν τον τίτλο, συμπλήρωσαν από κάτω την προσωπική τους αλήθεια.
Η συνάντηση έκλεισε με την άσκηση κλεισίματος "το κουβάρι των ευχών" με ανταλλαγές ευχών και με τον ιστό από κλωστές που ένωναν τους συμμετέχοντες να δένουν μια πραγματικά εξαιρετική ομάδα.
Στη συνέχεια συμπληρώθηκαν φύλλα ανατροφοδότησης προς τις συντονίστριες και χορηγήθηκαν βεβαιώσεις.
Η βραδιά έκλεισε εξαιρετικά με ένα κρασί σε μια όμορφη βεράντα ενός χώρου πάνω από τον πορθμό της Χαλκίδας με την ευχή και τη δέσμευση της εκ νέου συνάντησης.
