Παρασκευή 30 Μαρτίου 2018

Πασχαλινές κατασκευές.

Φτιάξαμε εκκλησούλες που είναι καρτούλες αλλά που μπορούν να κρύψουν πίσω τους αναμμένα κεράκια. Την ιδέα  πήραμε από το βιβλίο "Πάσχα Ελληνικό" της Αγγελικής Μαστρομιχαλάκη (Ακρίτας, 1999) με εικονογράφηση του Σταμάτη Μπονάτσου.


Συνεχίσαμε με αυγοθήκες ποτηράκια με χρωματιστά χαρτάκια και μπογιές. 




Οι πιο ωραίες ιστορίες για το Πάσχα.



Με την ευκαιρία των γιορτών του Πάσχα στην ώρα της Φιλαναγνωσίας (που προσπαθούμε να την κρατάμε στην τάξη μας) διαβάζουμε το βιβλίο "Οι πιο ωραίες ιστορίες για το Πάσχα". Είναι από τις εκδόσεις Μίνωας (Αθήνα, 2003) ένα συλλογικό βιβλίο σε επιμέλεια της Ρένας Ρώσση - Ζαΐρη. Περιλαμβάνει 10 διαφορετικές ιστορίες από 10  συγγραφείς και 10 εικονογράφους. 

Αν ήταν χρώμα, θα ήταν κόκκινο. Αν ήταν εποχή, θα ήταν άνοιξη. Κι αν ήταν γιορτή, θα ήταν Πάσχα! Δέκα αγαπημένοι συγγραφείς γράφουν και δέκα αγαπημένοι εικονογράφοι ζωγραφίζουν σοκολατένιες λιχουδιές, μαγικές κοτούλες, κατακόκκινα αβγά. Κατσικάκια που κάνουν απεργία, λεπτεπίλεπτες παπαρούνες, ευωδιαστές πασχαλιές και πασχαλίτσες, ζουζουνάκια με κόκκινα πανωφόρια. Βαρελότα, λαμπάδες και ολόφωτες εκκλησίες, τσουρέκια αχνιστά, κουλούρια μοσχομυριστά και αγγελάκια του Πάσχα με φτερούγες λαμπερές. Για ένα Πάσχα αξέχαστο. Πάσχα ελληνικό! (πηγή η biblionet).

Από αυτό το βιβλίο σας χαρίζουμε την ιστορία που μας άρεσε πολύ και δουλέψαμε λίγο περισσότερο.

"ΠΑΣΧΑΛΙΝΗ ΣΚΑΝΤΑΛΙΑ" της Λέττας Βασιλείου, με εικονογράφηση της Λήδας Βαρβαρούση.

Υπάρχουν καλικάντζαροι το Πάσχα; Μα πώς; Υπάρχουν πασχαλινές αταξίες; Υπάρχουν! Υπάρχουν! 

Η ιστορία που θα σας διηγηθώ είναι η ιστορία η δική μου και της ξαδέρφης μου της Λένης από τα Γιάννενα, όταν ήμαστε παιδιά. 

Τότε, πηγαίναμε κάθε Πάσχα στα Γιάννενα για να επισκεφθούμε τη γιαγιά και τον παππού, και όχι μόνο. Βλέπαμε θείους, θείες και ξαδέρφια! Έντεκα αδέρφια έχει η μαμά μου! Για βάλτε τώρα και τα παιδιά τους! Μιλάμε για καμιά εικοσιπενταριά πιτσιρίκια! Θέλετε να προσθέσω και τα δεύτερα ξαδέρφια; 

Κι είναι τόσο όμορφα το Πάσχα στο χωριό! Τα χωράφια γεμίζουν παπαρούνες. Τα δέντρα φορτώνονται με όλα τα χρώματα της άνοιξης. Ο αέρας μυρίζει πασχαλιά. Κι όταν οι καμπάνες χτυπάνε κι οι άνθρωποι πάνε στην εκκλησία κρατώντας προσευχητάρια, δεκάδες παιδιά ακολουθούν τους γονείς τους περιμένοντας να τελειώσει πώς και πώς η λειτουργία, για ένα και μοναδικό λόγο. Να παίξουν! Τότε αρχίζει το κρυφτό, μέχρι το βράδυ. Μέχρι να τελειώσει η μαγιάτικη μέρα που μεγαλώνει συνεχώς, λίγο-λίγο, κάθε μέρα, χαρίζοντάς μας λίγο παραπάνω παιχνίδι. 

Εκείνη την Κυριακή του Πάσχα, στο σπίτι της θείας Πανωραίας είχε μαζευτεί πολύς κόσμος. Ένα πανηγύρι που χωρούσε στην αυλή ενός μικρού σπιτιού!
Έψηναν αρνιά, έπιναν τσίπουρα και γελούσαν, ενώ στο κασετόφωνο το κλαρίνο συναγωνιζόταν τη φωνή του τραγουδιστή. 

Η Λένη είχε τότε μια φαεινή ιδέα: 

- Δεν πάμε μέσα, να βρούμε το πιο γερό αβγό; Θα τους νικήσουμε όλους! πρότεινε και εγώ συμφώνησα.

Φανταστείτε, λοιπόν. Όλοι έξω στην αυλή, κι εμείς κρυφά μες το σπίτι, πάνω από το πανέρι με τα κόκκινα γυαλιστερά αβγά της θείας. Δυο μικροί λωποδύτες. Δυο μικροί καλικάντζαροι που ξέφυγαν από άλλη γιορτή.
Παίρνουμε δυο αβγά και τα τσουγκρίζουμε. 
- Σε κέρδισα! Χαίρομαι εγώ. 
- Από την άλλη μεριά όμως κέρδισα εγώ! λέει η Λένη. Για πάμε πάλι! 
Ένα αβγό εγώ, ένα η Λένη. Δεύτερο εγώ, δεύτερο η Λένη. Ούτε αυτό γερό. Το τρίτο; Το τέταρτο; Το πέμπτο… 
- Όρε μάνα! Φωνάζει στο τέλος η Λένη στη θεία Πανωραία, που μπήκε στην κουζίνα. Τι αβγά είναι αυτά που έκαναν οι κότες; Κανένα γερό!

Το βλέμμα της θείας, όταν αντίκρισε τα σπασμένα αβγά σε όλο το μήκος του τραπεζιού και το πανέρι χωρίς ούτε ένα γερό, δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ! 

- Ώη ώη! Τι μου κάνατε βρε ζαλιάρικα; Τι μου κάνατε βρε διαολεμένα; Πάνε τ’ αβγά! Τι αβγά θα βγάλω τώρα στον κόσμο; 
- Και γι’ αυτό νοιάζεσαι; έρχεται ήρεμη η φωνή της Λένης να διακόψει τις φωνές της θείας και το τρομοκρατημένο μου ύφος. Θα σου βρούμε εμείς αβγά! 

Και πιασμένες από το χέρι, τρέχουμε στο διπλανό σπίτι. 

- Χριστός Ανέστη, θεία! εύχεται η Λένη στη γειτόνισσα. 
- Βρε καλώς τα! Χριστός Ανέστη! και βγάζει να μας κεράσει ένα μεγάλο στρογγυλό κουλούρι που είχε πάνω του ένα κόκκινο αβγό. 
Τα μάτια μου άστραψαν όταν κατάλαβα το σχέδιο της Λένης. 
- Δε θα φάτε το αβγουλάκι, καμάρια μου; ρωτά η γειτόνισσα. 
- Θα το φάμε σπίτι! απαντάμε εμείς και φεύγουμε για το επόμενο σπίτι του χωριού. 
- Χριστός Ανέστη, θεία! φωνάζουμε πριν μπούμε μέσα. 

Έτσι γυρνώντας όλο το χωριό, επιστρέψαμε σπίτι φορτωμένες μ’ ένα σωρό κουλούρια κι αβγά μες στα φορέματά μας. 

Εκείνο το Πάσχα, τα αβγά που τσουγκρίσαμε στο γιορτινό τραπέζι ήταν τα πιο γερά! Αλλά το δικό μου και της Λένης αυτά που κέρδισαν. Ξέρετε γιατί; 

Γιατί ήταν τα αβγά μιας μεγάλης σκανταλιάς! Τα αβγά όλου του χωριού, στη μεγάλη γιορτή της αγάπης!

Έθιμα για το Πάσχα απ' όλη την Ελλάδα.

Με ευκαιρία τις γιορτές του Πάσχα αναζητούμε πασχαλινά έθιμα σε ταινιάκια στο διαδίκτυο. Και να η συγκομιδή μας!

Κάλαντα του Λαζάρου. Το Σάββατο πριν την Κυριακή των Βαΐων.



Τα Λαζαράκια για την ημέρα του Σαββάτου του Λαζάρου.



Κατασκευή και ανύψωση του αερόστατου στο Λεωνίδιο της Πελοποννήσου:



Ανύψωση του αερόστατου της Λαμπρής στο Λεωνίδιο.



Τα κανάτια της Κέρκυρας.



Η αναπαράσταση των Παθών του Χριστού στη Μάρπησσα της Πάρου.



Το κάψιμο του Ιούδα σε πολλά μέρη της Ελλάδας. Εδώ από την Κεφαλλονιά.



Ο Ζαφείρης σε πολλά μέρη της Ηπείρου.


Και βέβαια ο φοβερός και επικίνδυνος ρουκετοπόλεμος στο Βροντάδο της Χίου, ο οποίος τα τελευταία χρόνια φαίνεται ότι απαγορεύτηκε.

Τετάρτη 28 Μαρτίου 2018

Το δέντρο που έδινε.


Το έφερε η Σοφία στην τάξη μας και μας το παρουσίασε πρώτη. Μετά ο Άγγελος με τον δικό του τρόπο. Ένα παραμύθι για μικρούς και μεγάλους που μιλάει για το, χωρίς όρια, δόσιμο. Είναι "Το δέντρο που έδινε" του Σελ Σιλβερστίν από τις εκδόσεις Δωρικός (1989). 

Ας το χαρούμε με πολλούς τρόπους. 

Το βιβλίο σε παρουσίαση από την Σταματία Δημογιάννη. Ευχαριστούμε.



Το δέντρο που έδινε from stamatiademogianni

Σε ταινία από την εταιρεία Cotsidimos Production


Και για εξάσκηση στα αγγλικά το βλέπουμε σε ταινιούλα από το πρωτότυπο βιβλίο. 

Πασχαλινά ποιήματα.

Πλησιάζουν οι γιορτές του Πάσχα! Γνωρίζουμε μερικά ποιήματα και ανακαλύπτουμε περισσότερα. Κάποια χρησιμοποιούνται σαν κάλαντα (για τον Λάζαρο), μερικά είναι μοιρολόγια της Παναγίας, υπάρχουν αυτά που μας περιγράφουν την κάθε ημέρα της Μεγάλης Εβδομάδας και βέβαια βρήκαμε και ποιήματα ποιητών γραμμένα για παιδιά. Διαλέξαμε μερικά και τα παρουσιάζουμε. Θυμόμαστε ότι πρόσφατα βρήκαμε σχετικά βιντεάκια και τα είδαμε στο μάθημα των Θρησκευτικών.


1) Κάλαντα του Λαζάρου 
Πού' σαι Λάζαρε, πού είν' η φωνή σου
που σε γύρευε η μάνα κι η άδερφή σου.
Ήμουνα στη γη βαθιά χωμένος
κι από τους εχθρούς κυνηγημένος.
Βάγια, βάγια των βαγιών
τρώνε ψάρι και κολιό 
και την άλλη Κυριακή
ψήνουν το παχύ τ' αρνί.

2) Το μοιρολόι του Λάζαρου
Εν τη πόλει Βηθανία
κλαίουν Μάρθα και Μαρία
Λάζαρον τον αδελφόν τους.
Τον μοιρολογούν και κλαίουν,
τον μοιρολογούν και λέουν.
Τρεις ημέρες τον θρηνούσαν
και τον εμοιρολογούσαν.
Την ημέραν την Τετάρτη
κίνησε ο Χριστός για να 'ρτει
και εβγήκε η Μαρία
έξω από τη Βηθανία,
και εμπρός Του προσκυνεί
και τους πόδας Του φιλεί.
-Αν εδώ ήσουν, ο Χριστός μου,
δεν θ' απέθνησκε ο αδελφός μου.
Μα και τώρα εγώ πιστεύω
και καλότατα ηξεύρω
ότι δύνασαι, αν θελήσεις,
και νεκρούς να αναστήσεις.
-Λέγε, πίστευε, Μαρία,
άγωμεν εις τα μνημεία.
Και παρευθύς επήγασι
τον τάφον Τού εδείξασι.
Τότε ο Χριστός δακρύζει
και τον Άδη φοβερίζει:
"Άδη Τάρταρε και Χάρο,
Λάζαρο θα σου τον πάρω.
Δεύρο έξω, Λάζαρε μου,
φίλε και αγαπητέ μου".
Και ευθύς από τον Άδη,
ως εξαίσιον σημάδι,
Λάζαρος απελυτρώθη
ανεστήθη και σηκώθη,
ζωντανός σαβανωμένος
και με το κερί ζωσμένος.
Τότε η Μάρθα κι η Μαρία
τότε όλη η Βηθανία,
Μαθηταί και Απόστολοι
τότε ευρέθηκαν όλοι.
"Δόξα τω Θεώ" φωνάζουν
και τον Λάζαρο εξετάζουν:
- Πες μας, Λάζαρε, τι είδες
εις τον Αδη που επήγες;
-Είδα φόβους, είδα τρόμους,
είδα βάσανα και πόνους.
Δώστε μου νερό λιγάκι,
να ξεπλύνω το φαρμάκι
της καρδιάς μου, των χειλέων,
και μη με ρωτάτε πλέον.

3) Η εβδομάδα των Παθών 
Μεγάλη Δευτέρα, μεγάλη μέρα.
Μεγάλη Τρίτη, μεγάλη κρίση.
Μεγάλη Τετάρτη, μεγάλο σκοτάδι.
Μεγάλη Πέφτη, δάκρυο πέφτει.
Μεγάλη Παρασκευή, θλίψη πολλή.
Μεγάλο Σαββάτο, χαρές γιομάτο.
Μεγάλη Λαμπρή, αβγό κι αρνί.

4) Η εβδομάδα των Παθών 
Μεγάλη Δευτέρα, μεγάλη μαχαίρα.
Μεγάλη Τρίτη, ο Χριστός εκρύφθη.
Μεγάλη Τετάρτη, ο Χριστός επιάστη.
Μεγάλη Πέφτη, ο Χριστός παιδεύθη.
Μεγάλη Παρασκευή, ο Χριστός στο καρφί.
Μεγάλο Σαββάτο, ο Χριστός στον τάφο.
Μεγάλη Κυριακή, ο Χριστός θα αναστηθεί.

5) Μοιρολόι της Παναγιάς
Σήμερα μαύρος ουρανός, σήμερα μαύρη μέρα, 
σήμερ’ άγγελοι, αρχάγγελοι, όλοι μαυροφορούνε, 
σήμερα όλοι θλίβονται και τα βουνά λυπούνται, 
σήμερα πάνε κι’ έρχονται στης Παναγιάς την πόρτα. 

Η Παναγιά η Δέσποινα καθόταν στο θρονί της, 
την προσευχή της έκανε για το μονογενή της. 
Ακούει βροντές, ακούει αστραπές και ταραχές μεγάλες, 
προβάλλει, από τη θύρα της να δη στη γειτονιά της. 
Βλέπει τον ουρανό θαμπό και τ’ άστρα βουρκωμένα 
ακούει φωνή, ακούει λαλιά, απ’ αρχαγγέλου στόμα: 
«Σώσε, κερά μου Παναγιά, τούτηνε δα την ώρα 
και τον Υγιό τον επιάσανε, και στο σταυρό τον πάνε.» 

Η Παναγιά σαν τ’ άκουσε, έπεσε και λιγώθη,και, 
σαν την συνεφέρανε, τούτο το λόγο λέει: 
«Όσοι πονάτε το Χριστό, όλοι κοντά μου ελάτε.» 

Η Μάρθα , η Μαγδαληνή και του Λαζάρου η μάννα, 
του Ιακώβ η αδελφή, κ’ οι τέσσερες αντάμα, επήραν το στρατί-στρατί, 
στρατί το μονοπάτι. Τηράν ζερβά, τηράν δεξιά, κανένα δε γνωρίζουν, 
τηρούν και πιο δεξιώτερα, θωρούν τον Άϊ-Γιάννη. 

«Άϊ μου Γιάννη, Πρόδρομε και βαπτιστή του γιού μου, 
μην είδες μου το τέκνο μου και σε το δάσκαλό σου;» 
«Ποιος έχει χείλη να στο πη, καρδιά να μολογήση, 
ποιος έχει χειροπάλαμα για να σου τονε δείξη»; 

«Έχεις και χείλη να το πης, καρδιά να μολογήσης, 
έχεις και χειροπάλαμα, για να μου τόνε δείξης.» 
«Θωρείς εκείνον τον γυμνό, τον παραπονεμένο, 
οπού φορεί στην κεφαλή, αγκάθινο στεφάνι; 
Εκείνος είναι ο γιόκας σου, κ’ εμέ διδάσκαλός μου.» 

Η Παναγιά, σαν τάκουσε, τούτον τον λόγο λέει: 
«Πού ‘ναι γκρεμνός να γκρεμιστώ, γιαλός να πάω να πέσω;» 

Κανένας δεν της μίλησε να την παρηγορήση· 
μον’ ο Χριστός της μίλησε απ’ τον σταυρόν επάνω: 
«Κάμε, μαννούλα, υπομονή και διάφορο δεν έχεις. 
Στρώσε τραπέζι θλιβερά να φάνε οι θλιμμένοι 
και, το μεγάλο Σάββατο, καθού να μ’ απαντέχης. 
Την Κυριακίτσα το πουρνό , 
θα πουν Χριστός Ανέστη».

6)Αναστάσιμο 
Αι-Γιώργη καβαλάρη,
Σίμωσε στα πεζούλια
Να πάρεις στα καπούλια
Το φίλο σου Χριστό.
Πάρτ' το το παλικάρι
Γιατ' είναι πληγωμένο
Πολύ εξαντλημένο
Απ' το βαρύ σταυρό. 

Την νύχτα αναστήθει.
Τρέχει η πλευρά Του αίμα.
Θα ιδείς δεν είναι ψέμα
Ρώτα και το Θωμά.
Μόνος Του εξεντύθει
το νεκροσάβανό Του
και πάει στο φτωχικό Του
στη μάνα Παναγιά. 

Και ποια μητέρα άλλη
Έχει τη χάρη Της,
Να βλέπει αναστημένο
Το παλικάρι της; 

Στο γυρισμό, αφέντη,
Μ΄ αυγά κι αρνί
Σας καρτερούν στ΄ αλώνια
οι χριστιανοί! 

Και ύστερα μερικά που βρήκαμε στο διαδίκτυο .



Λογοπαίχνιδο.

Στο Ανθολόγιο συναντήσαμε το λογοπαίχνιδο "να' χαμε τι να' χαμε" και θυμηθήκαμε το "ντίλι ντίλι" που όλοι το θυμόμαστε και το ξέρουμε να το τραγουδάμε και να το χορεύουμε. Να' το κι εδώ σε εκτέλεση από παιδική χορωδία του 9ου Δημοτικού Σχολείου Νέας Σμύρνης. Το τραγούδι προέρχεται από την Προποντίδα και είναι φτιαγμένο για παιδιά. Μαθαίνουν έτσι νέες λέξεις και τη χρονική αλληλουχία. Περιλαμβάνεται στο CD/DVD της Δόνας Σαμίου «Ο κυρ Βοριάς... και άλλα τραγούδια για παιδιά» (2007).




Να και τα λόγια:

Nτίλι ντίλι ντίλι, ντίλι το καντήλι

 που έφεγγε και κένταγε, η κόρη το μαντήλι. 

Πήγε και ο ποντικός, και πήρε το φυτίλι 
μέσ' από το καντήλι 
που έφεγγε και κένταγε η κόρη το μαντήλι, 
ντίλι ντίλι ντίλι, της κόρης το μαντήλι. 

Πάει και η γάτα κι έφαγε τον ποντικό 
που πήρε το φυτίλι μέσ' από το καντήλι 
που έφεγγε και κένταγε η κόρη το μαντήλι, 
ντίλι ντίλι ντίλι, της κόρης το μαντήλι. 

Πάει κι ο σκύλος που έφαγε τη γάτα 
που έφαγε τον ποντικό που πήρε το φυτίλι 
μέσ' από το καντήλι 
που έφεγγε και κένταγε η κόρη το μαντήλι, 
ντίλι ντίλι ντίλι, της κόρης το μαντήλι. 

Πάει και το ξύλο που σκότωσε το σκύλο 
που έφαγε τη γάτα που έφαγε τον ποντικό 
που πήρε το φυτίλι μέσ' από το καντήλι 
που έφεγγε και κένταγε η κόρη το μαντήλι, 
ντίλι ντίλι ντίλι, της κόρης το μαντήλι. 

Πάει κι ο φούρνος που έκαψε το ξύλο 
που σκότωσε το σκύλο που έφαγε τη γάτα 
που έφαγε τον ποντικό που πήρε το φυτίλι 
μέσ' από το καντήλι που έφεγγε 
και κένταγε η κόρη το μαντήλι, 
ντίλι ντίλι ντίλι, της κόρης το μαντήλι. 

Πάει και το ποτάμι που έσβησε το φούρνο 
που έκαψε το ξύλο που σκότωσε το σκύλο 
που έφαγε τη γάτα που έφαγε τον ποντικό 
που πήρε το φυτίλι μέσ' από το καντήλι 
που έφεγγε και κένταγε η κόρη το μαντήλι, 
ντίλι ντίλι ντίλι, της κόρης το μαντήλι. 

Πάει και το βόδι που ήπιε το ποτάμι 
που έσβησε το φούρνο που έκαψε το ξύλο 
που σκότωσε το σκύλο που έφαγε τη γάτα 
που έφαγε τον ποντικό που πήρε το φυτίλι 
μέσ' από το καντήλι 
που έφεγγε και κένταγε η κόρη το μαντήλι, 
ντίλι ντίλι ντίλι, της κόρης το μαντήλι. 

Πάει κι ο χασάπης που έσφαξε το βόδι 
που ήπιε το ποτάμι που έσβησε το φούρνο 
που έκαψε το ξύλο που σκότωσε το σκύλο 
που έφαγε τη γάτα που έφαγε τον ποντικό 
που πήρε το φυτίλι μέσ' από το καντήλι 
που έφεγγε και κένταγε η κόρη το μαντήλι, 
ντίλι ντίλι ντίλι, της κόρης το μαντήλι.

Τρίτη 27 Μαρτίου 2018

Αναμνήσεις από τη γιορτή μας.

Εποχή του χαλκού στην Ελλάδα.


Τα ηλιακά μας λεωφορεία.

Λίγο καιρό νωρίτερα συναντήσαμε στο μάθημα της Γλώσσας το ηλιακό λεωφορείο. Με αυτή την αφορμή μερικές ομάδες ετοίμασαν το δικό τους ηλιακό λεωφορείο και μας το έφεραν στο σχολείο. Να τα αποτελέσματα της δουλειάς τους. 

Η ομάδα του Απόστολου  και του Απόλλωνα:

Η ομάδα του Άγγελου και του Θάνου:


Η ομάδα του Γιώργου Μ., Νικόλα και Σοφίας :


Ο Δημήτρης Β. :


Μπράβο σε όλα τα παιδιά! Καλά ταξίδια!


Επαναληπτικό κουΐζ στην 7 ενότητα της Ιστορίας.

Πατώντας στην εικόνα απαντάμε στις ερωτήσεις και κάνουμε επανάληψη την 7η ενότητα της Ιστορίας μας, που ήταν αφιερωμένη στην εποχή του λίθου. 

Πηγή η ιστοσελίδα του Αρβανιτίδη Θ.

Δευτέρα 26 Μαρτίου 2018

Χρειαζόμαστε όλα αυτά που αγοράζουμε;

Παρακολουθήστε ένα 20λεπτο φιλμάκι, το οποίο αναφέρεται στην παραγωγή και κατανάλωση των προϊόντων. Έχει σαν στόχο να μας κάνει να καταλάβουμε ότι όταν καταναλώνουμε αλόγιστα, καταστρέφουμε φυσικούς πόρους της γης και να μας δώσει το μήνυμα της αειφορίας μέσα από την οικονομία των αγαθών και την αειφόρο χρήση των φυσικών πόρων.




Επιλέξτε ελληνικά (εκεί που γράφει english) για να έχει υπότιτλους.

Κυριακή 25 Μαρτίου 2018

Η νεολιθική εποχή στην Ελλάδα και στην Εύβοια.

Στην επόμενη παρουσίαση βρίσκουμε εικόνες και σύντομες πληροφορίες για τους γνωστούς νεολιθικούς οικισμούς στην Ελλάδα, αλλά και τους σημαντικότερους της Εύβοιας. Έτσι ανακαλύπτουμε τον σπουδαίο οικισμό της Μάνικας στην Έξω Παναγίτσα, δίπλα εδώ στη Χαλκίδα. 



Η Νεολιθική εποχή στην Ελλάδα.

Στο σημερινό μας μάθημα μαθαίνουμε τι βρήκαν οι αρχαιολόγοι στην Ελλάδα από οικισμούς της Νεολιθικής Εποχής.
Όπως πάντα αρχίζουμε με το εννοιολογικό πλάνο μαθήματος με επιμέλεια ύλης των Κατερίνα Καραλή και Κανέλλου Κανελλόπουλου πατώντας εδώ.



Ακολουθεί παρουσίαση από την ιστοσελίδα του Ηλιάδη Η.


Ερωτήσεις για την κατανόηση του μαθήματος:

1. Ποιοι είναι οι σπουδαιότεροι νεολιθικοί οικισμοί που ανέσκαψαν οι αρχαιολόγοι στην Ελλάδα;
2. Πού βρίσκονται;
3. Ποιος είναι ο πιο σημαντικός νεολιθικός οικισμός της Κύπρου;
4. Ποιος είναι ο πιο σημαντικός νεολιθικός οικισμός της Εύβοιας;
5. Πού έχτισαν οι κάτοικοι του Διμηνίου τον οικισμό τους και γιατί;
6. Ποια βασικά πράγματα πρόσεχαν να υπάρχουν οι νεολιθικοί άνθρωποι όταν διάλεγαν ένα μέρος για να το κατοικήσουν;

Και τέλος μία διαδραστική παρουσίαση με ερωτήσεις από την ιστοσελίδα του Αρβανιτίδη Θεόδωρου. Πατάμε στην εικόνα και προχωράμε με το επόμενο.

Τετάρτη 21 Μαρτίου 2018

Στα ίχνη των μύθων, στα χρόνια της Προϊστορίας.

Από την εκπαιδευτική μας επίσκεψη στο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού - Ελληνικός κόσμος για την παρακολούθηση του προγράμματος "Στα ίχνη των μύθων, στα χρόνια της Προϊστορίας", μερικές αναμνήσεις.

Το μικρό κλεφτόπουλο.

Στο Ανθολόγιο το συναντάμε και όλοι μαζί το τραγουδάμε:

Για την επέτειο της 25ης Μαρτίου.

Με αφορμή την επέτειο της 25ης Μαρτίου του 1821 μια ενδιαφέρουσα παρουσίαση - βίντεο με εικόνες και τραγούδια που "διηγείται" τα γεγονότα εκείνης της εποχής. Πηγή ο δάσκαλος Γρηγόρης Ζερβός.

Δευτέρα 19 Μαρτίου 2018

Για τη γιορτή της 25ης Μαρτίου.

Η τρίτη τάξη, η τάξη μας, έχει αναλάβει φέτος τη γιορτή για την επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821. Σας περιμένουμε.





Ασκήσεις συμπλήρωσης κενών στη νεολιθική εποχή.

Πατάμε στην κάθε εικόνα και συμπληρώνουμε τα κενά. Οι ασκήσεις προέρχονται από την e τάξη



Για να γνωρίσουμε τα πολύ, πολύ μακρινά χρόνια.

Η συγγραφέας Μαρίζα Ντεκάστρο και το περιοδικό Αρχαιολογία μας βοηθούν να ανακαλύψουμε τα πολύ πολύ μακρινά χρόνια. Τότε που οι άνθρωποι από ικανοί άνθρωποι (homo habilis), έγιναν όρθιοι άνθρωποι  (homo erectus) και μετά  σοφοί άνθρωποι (homo sapiens), για να φτάσουμε στους ανθρώπους σαν εμάς, τους σοφότατους ανθρώπους (homo sapiens sapiens).
Πατάμε στις επόμενες εικόνες και διαβάζουμε.




Για περισσότερα ιστορικά άρθρα, γραμμένα για παιδιά, επισκεπτόμαστε τις ιστοσελίδες ιστορίας

Κυριακή 18 Μαρτίου 2018

Νεολιθική εποχή : όταν ο άνθρωπος έγινε γεωργός και κτηνοτρόφος.

Συνεχίζουμε στο τρίτο μάθημα της προϊστορίας για να ανακαλύψουμε πώς ο άνθρωπος έγινε γεωργός και κτηνοτρόφος. Όπως πάντα αρχίζουμε με το εννοιολογικό πλάνο μαθήματος με επιμέλεια ύλης των Κατερίνα Καραλή και Κανέλλου Κανελλόπουλου πατώντας εδώ.


Ακολουθεί παρουσίαση από την ιστοσελίδα του Ηλιάδη Η.


Ερωτήσεις για την κατανόηση του μαθήματος:

  • Τι συνέβη όταν ανέβηκε η θερμοκρασία της γης;
  • Με ποιους νέους τρόπους τρέφονταν οι άνθρωποι;
  • Τι γνωρίζεις για τους πρώτους οικισμούς;
  • Πώς καλυτέρευσαν οι άνθρωποι τη ζωή τους; Τι νέα αντικείμενα δημιούργησαν;
  • Τι γνωρίζεις για την τέχνη και την θρησκεία εκείνης της εποχής;
  • Ποιες νέες (τρεις) ιδιότητες απόκτησαν οι άνθρωποι στη νεολιθική εποχή;

Και τέλος μία διαδραστική παρουσίαση με ερωτήσεις από την ιστοσελίδα του Αρβανιτίδη Θεόδωρου. Πατάμε στην εικόνα και προχωράμε με το επόμενο.


Πληροφορίες για την εποχή του λίθου μπορούμε να βρούμε στη σελίδα του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού. Κάνουμε κλικ εδώ.

Πέμπτη 15 Μαρτίου 2018

Ο μικρός ζωγράφος των βράχων.

Με την ευκαιρία που στην Ιστορία μάθαμε για τη ζωή των προϊστορικών ανθρώπων, στην ώρα της Φιλαναγνωσίας επιλέγουμε ένα βιβλίο που λέγεται "Ο μικρός ζωγράφος των βράχων". Είναι της Μαρίας Πετκανοπούλου με εικόνες της Άννας Καρνή από τις εκδόσεις Καλειδοσκόπιο (Αθήνα 2010).


Ο μικρούλης Ποκ μας πιάνει από το χέρι και μας οδηγεί στα σκοτεινά βάθη της σπηλιάς, στα σκοτεινά βάθη του χρόνου... Τι ήταν αυτό που τον μάγεψε τόσο, ώστε έπαψε πια να λαχταράει να γίνει κυνηγός; Τι ήταν αυτό που τον εντυπωσίασε βγαίνοντας από τη σπηλιά, μόλις τέλειωσε ο χειμώνας; Ήταν, τάχα, τα ζωηρά χρώματα της φύσης και το παιχνίδισμα του ήλιου ή κάτι άλλο, πιο μαγικό;

Σαν τα μικρά παιδιά που γνωρίζουν τον κόσμο παρατηρώντας εικόνες, έτσι κι εμείς προσπαθούμε να μάθουμε για τους μακρινούς γεννήτορές μας, που, ζώντας στα κρύα και σκοτεινά βάθη μιας σπηλιάς, αποτύπωσαν τη ζωή, τα συναισθήματα και την καθημερινότητά τους στις βραχογραφίες, που μέχρι σήμερα μας εκπλήσσουν με την κίνηση και τη ζωντάνια των μορφών τους.
(Πηγή η biblionet).

Το βιβλίο το ακούμε βλέποντας τις εικόνες του από τον Μικρό Αναγνώστη. Πατάμε στην εικόνα και ξεκινάμε. Το υπόλοιπο (γιατί δεν είναι ολόκληρο στον Μικρό Αναγνώστη) το διαβάζουμε από τη βιβλιοθήκη της τάξης μας.



Η συγγραφέας έχει βραβευτεί για το βιβλίο αυτό με το Βραβείο "Λότης Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου" Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου  το 2011.