Τρίτη 30 Ιανουαρίου 2018

Μια μέρα για το Ολοκαύτωμα.

Η 27η Ιανουαρίου έχει καθορισθεί ως ημέρα μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος. Φέτος στα σχολεία μας θα μιλήσουμε για αυτό αύριο Τετάρτη. Τι λέμε όμως με τη λέξη Ολοκαύτωμα; 
Η ελληνική λέξη «Ολοκαύτωμα» έχει καθιερωθεί διεθνώς για να περιγράψει την ανείπωτη φρίκη των ναζιστικών εγκλημάτων, δηλαδή αυτών που συνέβησαν κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκόσμιου πολέμου από τους Γερμανούς. Διώχθηκαν και δολοφονήθηκαν έξι εκατομμύρια Εβραίοι της κατεχόμενης από τους Ναζί Ευρώπης. Ανάμεσά τους και 77.000 Έλληνες Εβραίοι, που ζούσαν σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, μεταξύ των οποίων και στη Χαλκίδα.
Το Ολοκαύτωμα των Εβραίων είναι το μεγαλύτερο έγκλημα του 20ού αιώνα και το μεγαλύτερο ομαδικό στην ιστορία της ανθρωπότητας. Δεν έχει προηγούμενο ως προς τη σύλληψη της ιδέας, την προμελέτη, τη μέθοδο και την εκτέλεση. Τον Ιανουάριο του 1942, μετά από πολλά χρόνια διώξεων, αποφασίζεται αυτό που οι Ναζιστές αποκάλεσαν «Τελική Λύση». Δηλαδή η φυσική εξόντωση των Εβραίων , αλλά και όλων όσων διέφεραν. Ρομά (τσιγγάνοι), άνθρωποι με νοητική στέρηση και άλλοι. 
Τα τρένα που τους μεταφέρουν από κάθε γωνιά της Ευρώπης, ονομάστηκαν τα τρένα της σιωπής. Μετέφεραν δεκάδες χιλιάδες Εβραίους και Ρομά στα στρατόπεδα του θανάτου. Με την άφιξή τους στα στρατόπεδα, οι Εβραίοι σφραγίζονταν ανεξίτηλα με έναν αριθμό στον βραχίονα, που θα αποτελούσε πλέον το όνομά τους. Έτσι, οι όμηροι ξεκινούσαν ουσιαστικά μία πορεία προς τον θάνατο, στη διάρκεια της οποίας θα εργάζονταν από τις πέντε το πρωί σε λατομεία, σιδηροδρομικές γραμμές, δημόσια έργα, καθώς και στις μεγάλες βιομηχανικές μονάδες που υπήρχαν γύρω από τα στρατόπεδα του θανάτου. Οι επιλεγμένοι για τον θάνατο -ηλικιωμένοι, άρρωστοι και παιδιά- θα οδηγούνταν στους θαλάμους αερίων σε τρεις ώρες από την άφιξή τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και θα έβρισκαν τραγικό θάνατο άμεσα.
Τέτοια στρατόπεδα λειτούργησαν σε διάφορα σημεία. Μόνο σε ένα από αυτά, το πιο γνωστό, το κολαστήριο του Άουσβιτς βρήκαν τον θάνατο 1.500.000 άνθρωποι σε τρία περίπου χρόνια. Τα στρατόπεδα εξόντωσης των ανθρώπων θα μείνουν  ως η μελανότερη σελίδα στην ιστορία της ανθρωπότητας. (Πηγή στοιχείων ΕΡΤ).

"Το αγόρι με τη ριγέ πιτζάμα" 



Με αφορμή αυτή τη μέρα ερχόμαστε σε επαφή με ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο, που ενώ είναι  για μεγαλύτερα παιδιά, εμείς θα το προσεγγίσουμε διαφορετικά. 
Στο βιβλίο "Το αγόρι με τη ριγέ πιτζάμα" του Τζον Μπόιν (εκδόσεις Κέδρος, 2006 και σε νεώτερη έκδοση Ψυχογιός, 2017) πηγαίνουμε μια μεγάλη βόλτα μ' ένα αγόρι που λέγεται Μπρούνο. Και βρισκόμαστε  μαζί με τον Μπρούνο, μπροστά σε ένα συρματόπλεγμα όπου γνωρίζουμε ένα αγόρι που ζει από την άλλη πλευρά του συρματοπλέγματος.

Συρματοπλέγματα σαν αυτό υπάρχουν σε όλα σχεδόν τα μέρη του κόσμου. Ευχόμαστε όμως ποτέ στη ζωή σας να μη βρεθείτε μπροστά σε κάποιο από αυτά.


Μια μικρή ταινιούλα μας δίνει την ιστορία του βιβλίου.



Και εδώ το απόσπασμα από τη ταινία που γυρίστηκε, βασισμένη στο βιβλίο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου