Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2019

Για την Κιβωτό του Νώε.

Στα Θρησκευτικά είχαμε συναντήσει πέρσι  την ιστορία της Κιβωτού του Νώε. Επίσης πέρσι την είχαμε ξαναδεί όταν συζητήσαμε στο μάθημα της Ιστορίας για τον κατακλυσμό που έριξε ο Δίας στους ανθρώπους και για το πώς σώθηκαν μόνο ο Δευκαλίωνας και η γυναίκα του η Πύρρα οι οποίοι έφτιαξαν μια κιβωτό. Σήμερα στο μάθημα της Γλώσσας για την ελιά διαβάζουμε στο ποίημα του Κ. Παλαμά μια σύντομη αναφορά στην  ιστορία του Νώε, της οικογένειάς του και της κιβωτού που έφτιαξαν για να σωθούν από τον κατακλυσμό. Ας θυμηθούμε την ιστορία αυτή σε ταινία κινουμένων σχεδίων.




Ακόμα βλέπουμε την ίδια ιστορία σε μορφή κόμικ από το Φωτόδεντρο. Πατάμε στην εικόνα:
  

Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2019

Συγκρίνοντας στοιχεία του πολιτισμού.

Στη 2η ενότητα της Μελέτης Περιβάλλοντος ασχολούμαστε με τον πολιτισμό των Ελλήνων και των άλλων λαών. Στο 1ο μάθημα αυτής της ενότητας συγκρίνουμε πολιτιστικά στοιχεία της Ελλάδας ανά τους αιώνες.



Πώς ήταν τα θέατρα στην αρχαία Ελλάδα; Πώς είναι τα σύγχρονα θέατρα;
Συγκρίνουμε τις εικόνες και συζητούμε τις ομοιότητες και τις διαφορές.



Ποιες από τις λέξεις σε αυτά τα κείμενα αναγνωρίζουμε; Υπάρχουν κάποιες που τις χρησιμοποιούμε και σήμερα έστω και λίγο διαφορετικές; 
Ας τις βρούμε  και ας τις σημειώσουμε. Ποιες είναι οι διαφορές τους (πώς ήταν και πώς είναι σήμερα;)


Ποια είναι τα αντικείμενα των εικόνων; Τι δουλειά έκαναν; Σήμερα με τι κάνουμε την ίδια δουλειά; 
Ποια από αυτά τα αντικείμενα τα χρησιμοποιούμε και σήμερα; Έχουν αλλάξει; Σκεφτόμαστε και κάποια αντικείμενα που έχουμε σήμερα και δεν υπήρχαν παλιά. Ποια είναι αυτά;

Μόρφωση

 Πώς μπορεί να μορφωθεί (να μάθει πράγματα ) ένα παιδί σήμερα εκτός από το σχολείο; Από πού αλλού μαθαίνει;
Στα παλιά χρόνια, εκτός από το σχολείο από πού αλλού μάθαινε;
Συγκρίνουμε και συζητάμε τις απόψεις μας.

Έργα ζωγραφικής τέχνης





Προσέχουμε  τις εικόνες και συγκρίνουμε τα έργα των καλλιτεχνών στο πέρασμα των αιώνων. Βρίσκουμε διαφορές, ομοιότητες και συζητούμε  την γνώμη μας. Ποια έργα μας αρέσουν περισσότερο; Σύγχρονα ή παλιά; 

Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2019

Ελάτε να παίξουμε μέσα στο χρόνο.


Με αφορμή το κεφάλαιο 22 της Ιστορίας, ασχοληθήκαμε με τα παιχνίδια των αρχαίων Ελλήνων. Να η πιο κατάλληλη ευκαιρία να δούμε από τη βιβλιοθήκη μας το εξαιρετικό βιβλίο της Λήδας Κροντηρά : "Ελάτε να παίξουμε μέσα στο χρόνο" με εικονογράφηση της Μιμίκας Σπυρίδωνος από τις εκδόσεις Φυτράκη, Αθήνα 2002. 
Στο βιβλίο αυτό με θαυμάσιες φωτογραφίες και εικόνες μαθαίνουμε για τα : 

  • Παιχνίδια των αρχαίων Ελλήνων, πρώτο μέρος της παιδείας τους.
  • Παιχνίδια της νεότερης Ελλάδας και για τα παιχνίδια του κόσμου.
  • Παιχνίδια για μικρούς και για τα παιχνίδια για μεγάλους.
  • Παιχνίδια αυθεντικά και για τα παιχνίδια σε εικόνες ή γλυπτά.
  • Παιχνίδια κάθε εποχής, για τα παιχνίδια τόσο ίδια σε κάθε γωνιά της γης: κούκλα, τόπι, κούνια, κρυφτό...
Έτσι ώστε στο τέλος να πούμε : ... ζήτω τα παιχνίδια!

Παιδικά παιχνίδια στην αρχαιότητα.

Πολλά τα παιχνίδια που έπαιζαν τα παιδιά στην αρχαιότητα. Ας δούμε τα ονόματά τους και μερικές εικόνες τους.

Πλαταγή: κουδουνίστρα.
Αθύρματα (αθύρω, παίζω): αλογάκια σε ρόδες, ζωάκια από πηλό ή μέταλλο.
Πλαγγόνες: κούκλες.
Σφαίρα (το τόπι): πέταγμα στο έδαφος, στον τοίχο, στο στόμιο αγγείου, σε τρύπα στο χώμα.
Ουρανία σφαίρα: πέταγμα μπάλας στον αέρα, σπρώξιμο με μπαστούνια (χόκεϊ).
Αστράγαλοι: κότσια . Έκρυβε ο ένας του αστραγάλους στο χέρι του κι ο άλλος προσπαθούσε να μαντέψει αν ο αριθμός των αστραγάλων ήταν μονός ή ζυγός, δηλαδή περιττός ή άρτιος.
Κρικηλασία : Τροχός (τρέχω): στεφάνι, τσέρκι.
Διελκυστίνδα : δύο ομάδες τραβούν ένα σχοινί αντίθετα.
Χαλκή μυία: χρυσόμυγα (τυφλόμυγα).
Ακινητίνδα: αγάλματα, ακούνητα, αμίλητα, αγέλαστα.
Κρυπτίνδα ή αποδιδρασκίνδα: κρυφτό.
Ασκωλιασμός: ισορροπία σε λαδωμένο ασκί.
Καρυατίζειν: παιχνίδια με καρύδια.
Κάλαμον περιβαίνειν : Καβαλίκεμα καλαμιού ή ξύλου.
Εφεδρισμός: ο νικητής καθόταν στην πλάτη του νικημένου.
Πεντέλιθα : πεντόβολα.
Κολλαβίζειν : «μπιζ».
Ασκωλιασμός: κουτσό.
Απόρραξις : παιχνίδι με μπάλα.
Ο στρόβιλος ή βέμβιξ ή στρόμβος : η σβούρα.






Άλλες σημαντικές πληροφορίες έχουμε από το βιβλίο μας, καθώς και από το βιβλίο της Λήδας Κροντηρά «Ελάτε να παίξουμε μέσα στο χρόνο»με εικονογράφηση της Μιμίκας Σπυρίδωνος από τις εκδόσεις Φυτράκη, Αθήνα 2002, που ευτυχώς το έχουμε  στην τάξη και το ερευνούμε.

Ας δούμε και ένα μικρό βίντεο με πολλές εικόνες αρχαίων παιχνιδιών.



Επιπλέον πληροφορίες για τα παιδικά παιχνίδια στην αρχαιότητα βρίσκουμε στον μικρό αναγνώστη πατώντας εδώ.

Η καθημερινή ζωή και η εκπαίδευση των Αθηναίων.

Oι Αθηναίοι χαίρονταν τη ζωή τους. Oι γυναίκες ασχολούνταν κυρίως με το σπίτι. Oι νέοι μπορούσαν να μορφωθούν παρακολουθώντας σπουδαίους ανθρώπους να συζητούν.

Αρχίζουμε, όπως πάντα με το εννοιολογικό πλάνο μαθήματος με επιμέλεια ύλης των Κατερίνα Καραλή και Κανέλλου Κανελλόπουλου πατώντας εδώ.

Ακολουθεί παρουσίαση από την ιστοσελίδα του Ηλιάδη Η.



Ακολουθεί μία διαδραστική παρουσίαση με ερωτήσεις από την ιστοσελίδα του Αρβανιτίδη Θεόδωρου. Πατάμε στην εικόνα και προχωράμε με το επόμενο.

Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2019

Το πολίτευμα και η κοινωνία της Αθήνας στα χρόνια του Περικλή.

O Περικλής προσπαθεί να αυξήσει τη δύναμη της Αθήνας. Στην Εκκλησία του δήμου οι Αθηναίοι αποφασίζουν για τα προβλήματά τους. Oι κάτοικοι χωρίζονται σε Αθηναίους πολίτες, μέτοικους και δούλους.


Αρχίζουμε, όπως πάντα με το εννοιολογικό πλάνο μαθήματος με επιμέλεια ύλης των Κατερίνα Καραλή και Κανέλλου Κανελλόπουλου πατώντας εδώ.

Ακολουθεί παρουσίαση από την ιστοσελίδα του Ηλιάδη Η.



Ακολουθεί μία διαδραστική παρουσίαση με ερωτήσεις από την ιστοσελίδα του Αρβανιτίδη Θεόδωρου. Πατάμε στην εικόνα και προχωράμε με το επόμενο.


Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2019

"Το δέντρο βλέπει" - αποτυπώνοντας με ζωγραφιές.

Αφιερώσαμε σήμερα χρόνο για να τιμήσουμε τη παγκόσμια ημέρα μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος. Ασχοληθήκαμε με τα δύο βιβλία που αναρτήσαμε χτες στο ιστολόγιο της τάξης μας. Διαβάσαμε και είδαμε τις εικόνες από "τα κίτρινα καπέλα"  της Κέλλυς Ματαθία Κόβο από τις εκδόσεις Πατάκη (Αθήνα, 2017) και από "το δέντρο βλέπει" της Ιρέν Κοέν Ζανκά με εικονογράφηση του Maurizio Quarello, σε μετάφραση της Μαρίζας ντε Κάστρο, από τις εκδόσεις Κόκκινο (2012).
Μάθαμε για τη ζωή της Άννας Φρανκ και περιηγηθήκαμε στη σοφίτα του σπιτιού που κρυβόταν με την οικογένειάς της. Είδαμε τη βιβλιοθήκη που έκρυβε τη σκάλα που οδηγούσε στη σοφίτα. Συζητήσαμε πολύ για το θέμα και εκφράσαμε τα πολύ δύσκολα συναισθήματά μας. Μιλήσαμε για τη φρίκη και αποφασίσαμε να ζωγραφίσουμε τις δικές μας ζωγραφιές φορτισμένες από τα συναισθήματα που μας γέννησε το βιβλίο "το δέντρο που βλέπει". 
 
 












Μπράβο σε όλα τα παιδιά! 

Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2019

Τα κίτρινα καπέλα.


Με αφορμή την ημέρα μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος, διαβάζουμε ένα ακόμη εξαιρετικό βιβλίο για το θέμα αυτό. Πρόκειται για "Τα κίτρινα καπέλα" της Κέλλυς Ματαθία Κόβο από τις εκδόσεις Πατάκη (Αθήνα, 2017). Στο βιβλίο αυτό η συγγραφέας αφηγείται την ιστορία μιας εβραϊκής οικογένειας που σώθηκε στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Είναι η ιστορία της οικογένειας της συγγραφέως όπως καταγράφηκε στη μνήμη της από την παιδική της ηλικία. 

"Όταν ήμουνα μικρή, μιλούσαμε συχνά για τις περιπέτειες, τις αγωνίες και την υπεράνθρωπη προσπάθεια που έκαναν για να σωθούν από το θεριό του πολέμου η μητέρα μου και η οικογένειά της. Πώς ξέφυγαν, πού κρύφτηκαν, ποιοι ήταν εκείνοι οι απλοί, δίκαιοι άνθρωποι που είχαν το θάρρος να αντισταθούν και να βάλουν σε κίνδυνο τη ζωή τους για να σώσουν ανθρώπους", γράφει η Κέλλυ Ματαθία-Κόβο που εικονογραφεί παιδικά βιβλία και τώρα ήρθε η ώρα να γράψει και να ζωγραφίσει μια δική της ιστορία, που είναι η ιστορία της οικογένειάς της.  "Μάλλον κάπου μέσα μου πάντα ήξερα ότι έπρεπε να κάνω κάτι μ’ αυτήν την ιστορία. Έτσι, μια μέρα, και ενώ είχα ξεκινήσει να γράφω κάτι εντελώς διαφορετικό, τα δάχτυλά μου άρχισαν να πληκτρολογούν αυτά που είναι εδώ γραμμένα. Η μόνη εξήγηση που μπόρεσα από τότε να δώσω στον εαυτό μου είναι ότι τα χέρια μου τα καθοδήγησε η καρδιά μου. Και η καρδιά πάντα ξέρει", προσθέτει.


Μια ιστορία που μιλάει για φόβo και θάρρος, για φιλία που δε γνωρίζει όρια, για ευγνωμοσύνη και μνήμη. Μιλάει για αυτούς που, όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με το θεριό, ακούν την εσωτερική τους φωνή, την καρδιά τους, και βρίσκουν τη δύναμη να αποφασίσουν για την τύχη τους. Μιλάει όμως και για εκείνους που βάζουν σε κίνδυνο τον εαυτό τους, υπερασπίζοντας το δικαίωμα στη ζωή.
Διαβάζουμε με λίγα λόγια την ιστορία (από την Elniplex):

Θυμάμαι, πριν πολλά χρόνια, σ’ ένα μεγάλο καταπράσινο βοσκοτόπι, ζούσαν χαρούμενα κι αρμονικά πρόβατα, κατσίκες, κουνέλια και λαγοί, κότες, κόκορες και ποντικοί.

Εκεί ζούσε και η οικογένεια Μπε, ο κύριος και η κυρία Μπε και τα επτά μικρά τους προβατάκια. Μια μέρα ο κύριος Μπε πληροφορήθηκε πως άγρια θηρία από τα μακρινά, χιονισμένα βουνά ήθελαν να αιχμαλωτίσουν τα πρόβατα. Ο λόγος ήταν άγνωστος. Στο βοσκοτόπι άρχισε να πλανάται μια παράξενη απειλή. Ο κύριος Μπε μάταια αναζητούσε λύσεις για τη σωτηρία της οικογένειάς του.

Ένα βράδυ τα θεριά κατέβηκαν από τα βουνά και παγίδευσαν τα πρόβατα αφού πρώτα τα υποχρέωσαν να φορέσουν όλα κίτρινα καπέλα. Τα πρόβατα ζούσαν πια φυλακισμένα. Δεν μπορούσαν να πάνε στις δουλειές τους, ούτε στο σχολείο, ούτε να βοσκήσουν ή να παίξουν ελεύθερα.

Ο κύριος και η κυρία Μπε αποφάσισαν να δραπετεύσουν. Ο κύριος Μπε κατέστρωσε τολμηρό σχέδιο με τους πιο έμπιστους φίλους του: Τον Κόκορα τον Πρωινό και τον Ποντικό τον Τρομερό. Έστειλε τηλεγράφημα και στον επιστήθιο φίλο του τον Λαγό ο οποίος ήταν πρόεδρος σε ένα νησιωτικό χωριό.

Κι ο Λαγός κατάλαβε ότι ο φίλος του τον είχε ανάγκη κι αψηφώντας τους κινδύνους, έκανε ταξίδι μακρινό για να τον συναντήσει και να τον βοηθήσει. Εν τω μεταξύ, ο Ποντικός οδηγούσε την οικογένεια Μπε μέσα από μονοπάτια άγνωστα που μόνο εκείνος γνώριζε, μακριά από το παγιδευμένο βοσκοτόπι. Ο Λαγός ανέλαβε να κρύψει την οικογένεια Μπε σε ένα μικρό καλύβι στο βουνό του νησιού του. Όλοι οι κάτοικοι του νησιού βοήθησαν τα ταλαιπωρημένα πρόβατα προσφέροντας φαγητό και ρούχα.

Και μια μέρα ο φόβος έφυγε. Η οικογένεια Μπε επέστρεψε ελεύθερη στο σπίτι της. Όμως ο τόπος τους δεν ήταν πια ο ίδιος. Αρκετοί από τους φίλους τους δεν κατάφεραν να σωθούν. Τα αισθήματα ήταν ανάμεικτα για αρκετά χρόνια. Υπήρχε λύπη για την απώλεια αλλά και ευγνωμοσύνη για τους φίλους και σωτήρες.

Τα χρόνια πέρασαν και η ζωή ξαναβρήκε τους γνώριμους ρυθμούς της. Όσο για τα άγρια θηρία… υπάρχουν ακόμα πάνω στα βουνά. Αυτούς όμως που χάθηκαν δεν τους ξέχασαν ποτέ.

Πατώντας στην επόμενη εικόνα μεταφερόμαστε στις πρώτες 9 σελίδες του βιβλίου: 


Στη συνέχεια πατώντας στην επόμενη εικόνα βρίσκουμε πιθανές διαδρομές ανάγνωσης του βιβλίου από την Μαρίζα Ντεκάστρο, παιδαγωγό, συγγραφέα και κριτικό βιβλίων για παιδιά.


Το δέντρο βλέπει.

Η 27η Ιανουαρίου θεσμοθετήθηκε ως ημέρα που τιμάται η μνήμη των θυμάτων του Ολοκαυτώματος. Φέτος τα σχολεία αφιερώνουν την Παρασκευή 25/1 σε αυτή την επέτειο. 
Και πέρσι μιλήσαμε για το Ολοκαύτωμα και για το τι σημαίνει. Φέτος στην τάξη μας αποφασίσαμε να διηγηθούμε την ιστορία αυτή με ένα βιβλίο. Πρόκειται για το βιβλίο 'Το δέντρο βλέπει" της Ιρέν Κοέν Ζανκά με εικονογράφηση του Maurizio Quarello, σε μετάφραση της Μαρίζας ντε Κάστρο, από τις εκδόσεις Κόκκινο (2012).

Με το βιβλίο αυτό ερχόμαστε σε επαφή με την ιστορία της Άννας Φρανκ, της μικρής Εβραιοπούλας που έμεινε κρυμμένη με την οικογένειά της, δύο χρόνια για να μην συλληφθεί από τους Γερμανούς, όταν γινόταν ο διωγμός των Εβραίων και κάθε διαφορετικού ανθρώπου.

Στο βιβλίο μια καστανιά διηγείται την ιστορία της Άννας Φρανκ.

150 χρόνια δεν είναι πολλά στη ζωή μιας καστανιάς. Φαγωμένο από τα παράσιτα, το δέντρο θυμάται την πολύ σύντομη ζωή εκείνου του κοριτσιού που έζησε στην παρανομία για δυο χρόνια κρυμμένο στο σπίτι με τον αριθμό 263, στο Κανάλι του Αυτοκράτορα.
Το κορίτσι παρατηρούσε το δέντρο από τον φεγγίτη και κατέγραφε στο ημερολόγιό του τις αλλαγές που άφηναν πάνω του οι εποχές, σημάδι ότι ο χρόνος κυλούσε και ότι εκεί έξω η ζωή συνέχιζε την πορεία της...

Την έλεγαν Άννα Φρανκ, έζησε στο Άμστερνταμ, κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Τώρα, η καστανιά θα πει την ιστορία της Άννας.



το δέντρο βλέπει from magdalinikalatheri

Διαβάζουμε για την Άννα Φρανκ από την Βικιπαίδεια.







Η Άννα Φρανκ (Annelies Marie (Anne) Frank, 12 Ιουνίου 1929 στην Φρανκφούρτη - Μάρτιος 1945 στο Μπέργκεν-Μπέλζεν) ήταν Γερμανίδα Εβραιοπούλα που έγραψε ένα ημερολόγιο ενώ κρυβόταν, μαζί με τους δικούς της και τέσσερις οικογενειακούς φίλους, σε ένα σπίτι στο Άμστερνταμ κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής της Ολλανδίας.


Η οικογένειά της είχε μετακομίσει στο Άμστερνταμ όταν οι Ναζί πήραν την εξουσία στη Γερμανία, αλλά παγιδεύτηκε όταν η κατοχή επεκτάθηκε και στην Ολλανδία. Καθώς οι διώξεις των Εβραίων εντάθηκαν, η οικογένεια άρχισε τον Ιούλιο του 1943 να κρύβεται σε μυστικά δωμάτια του γραφείου του πατέρα, Όττο Φρανκ. Μετά από δύο χρόνια τούς κατέδωσαν και η οικογένεια στάλθηκε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η Γκεστάπο λεηλάτησε τη σοφίτα, όπου κρυβόταν η οικογένειά της, αφήνοντας ανάκατα στο πάτωμα περιοδικά, βιβλία, εφημερίδες κτλ. Λίγες μέρες αργότερα, μια καθαρίστρια βρήκε ανάμεσά τους το ημερολόγιο της Άννας. Χωρίς να ξέρει τι ήταν, το παρέδωσε στη Μιπ και την Έλλη, δύο κορίτσια, που η βοήθειά τους στις εβραϊκές οικογένειες δεν αποκαλύφθηκε ποτέ. Η Άννα και η αδελφή της, Μαργκότ, μεταφέρθηκαν, δύο μήνες πριν το θάνατο της μητέρας τους, στο γερμανικό στρατόπεδο Μπέργκεν – Μπέλζεν. Εκεί η Άννα έδειξε το ίδιο κουράγιο και καρτερικότητα που την είχαν κάνει γνωστή στο Άουσβιτς. Τον Φεβρουάριο του 1945 και τα δυο κορίτσια αρρώστησαν από τύφο. Μια μέρα, η Μαργκότ, προσπαθώντας να σηκωθεί από το κρεβάτι της, που βρισκόταν ακριβώς πάνω από το κρεβάτι της Άννας, έχασε την ισορροπία της και έπεσε κάτω. Στην κατάσταση που βρισκόταν, ο οργανισμός της δεν άντεξε το σοκ. Ο θάνατος της αδελφής της προκάλεσε στην Άννα αυτό που όλα τα προηγούμενα βάσανά της δεν μπόρεσαν να προκαλέσουν: έσπασε το ηθικό της. Λίγες μέρες αργότερα, στις αρχές Μαρτίου, πέθανε. Ο πατέρας της, Όττο, ο μόνος που επέζησε από τους οκτώ της σοφίτας, γύρισε μετά το τέλος του πολέμου στο Άμστερνταμ, όπου ανακάλυψε ότι το ημερολόγιό της είχε διασωθεί. Πεπεισμένος ότι αποτελούσε μοναδική μαρτυρία, προχώρησε στην έκδοσή του. Το ημερολόγιο εκδόθηκε στην ολλανδική γλώσσα, με τον τίτλο Het Achterhuis (Το πίσω σπίτι).

Το ημερολόγιο, που είχε δοθεί στην Άννα ως δώρο για τα 13α γενέθλιά της, περιγράφει τα γεγονότα της ζωής της από τις 12 Ιουνίου1942 μέχρι την τελευταία μέρα που έγραψε σ' αυτό, την 1η Αυγούστου 1944. Γραμμένο στα ολλανδικά, μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες κι έγινε ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα βιβλία του κόσμου. Διασκευάστηκε για την τηλεόραση, τον κινηματογράφο, το θέατρο, ακόμα και για την όπερα. Το βιβλίο δίνει μια λεπτομερή περιγραφή της καθημερινής ζωής κατά τη διάρκεια της Ναζιστικής Κατοχής· μέσω των γραπτών της, η Άννα Φρανκ έγινε ένα από τα πιο γνωστά θύματα του Ολοκαυτώματος.

Επισκεπτόμαστε εικονικά το μουσείο της Άννας Φρανκ στο Άμστερνταμ. Πατώντας στην επόμενη εικόνα μεταφερόμαστε στο κρησφύγετο και βλέπουμε τον τρόπο εισόδου στον κρυφό χώρο.


Και τέλος να μία εικόνα που εμπνεύστηκε η Ελένη Ι. από την ιστορία που άκουσε πριν δυο χρόνια, όταν ήταν μαθήτρια της Δ΄τάξης.


Εντυπώσεις από την επίσκεψη στις Θερμοπύλες.

Η Δ΄τάξη του σχολείου μας πραγματοποίησε την  επίσκεψή της  στις Θερμοπύλες την Παρασκευή 18/1/2019. Η επίσκεψη οργανώθηκε στα πλαίσια του μαθήματος της Ιστορίας και της επαφής μας με τους Περσικούς πολέμους. Εκεί επισκεφθήκαμε το Κέντρο Ιστορικής Ενημέρωσης Θερμοπυλών που δημιούργησε και λειτουργεί ο Δήμος της Λαμίας, καθώς και το γνωστό άγαλμα του Λεωνίδα. 

Μας υποδέχθηκαν οι πολύ φιλόξενοι υπεύθυνοι του κέντρου και μας κατατόπισαν για τους χώρους και τις λειτουργίες τους. Φορέσαμε τα ειδικά γυαλιά και παρακολουθήσαμε την ταινία εικονικής πραγματικότητας (virtual reality, 3D), διάρκειας δεκαπέντε λεπτών,
στην οποία προβάλλονται ιστορικά στοιχεία για τη Μάχη, ο πολεμικός εξοπλισμός των Ελλήνων, η διάβαση της Ανοπαίας οδού, η έκβαση της μάχης. Στη συγκεκριμένη ταινία, βλέποντάς την αισθάνεσαι σαν να είσαι παρών και να παρακολουθείς τον Εφιάλτη να οδηγεί μέσα στη νύχτα, τους Πέρσες από την Ανοπαία Οδό στη Δυτική Πύλη και τον λόφο του Κολωνού. 

Στη συνέχεια σε ειδική αίθουσα ενεργοποιώντας με την αφή τις οθόνες των ειδικών διαδραστικών τραπεζιών ανακαλύψαμε πολλά στοιχεία σχετικά με την ιστορία της Μάχης, αλλά και το γενικό ιστορικό περίγραμμα των Περσικών Πολέμων, τα αίτια των Πολέμων, είδαμε  τη ναυμαχία του Αρτεμισίου,  τα πρωταγωνιστικά πρόσωπα, ποιοι ήταν οι 300, πώς ήταν ο οπλισμός τους, ποιες ήταν οι κινήσεις των δύο στρατών στη μάχη των Θερμοπυλών  και πώς παρατάχθηκαν την ώρα της μάχης καθώς και πολλά άλλα, με έναν τρόπο απρόσμενα διασκεδαστικό.
Στους χώρους του κέντρου φάγαμε, ψωνίσαμε αναμνηστικά, φωτογραφηθήκαμε και στην εξωτερική μεγάλη και ασφαλή αυλή του, παίξαμε και τρέξαμε.
 
Στη συνέχεια επισκεφθήκαμε το άγαλμα του Λεωνίδα και το μνημείο των Θεσπιέων που βρίσκονται κοντά.

Στο σχολείο τις επόμενες μέρες αρθρογραφήσαμε για το θέμα με θαυμαστά αποτελέσματα.